Arkivi Qendror Shtetëror i Filmit, ka organizuar një mbrëmje ku ka ftuar aktorët e kineastët që kanë punuar për realizimin e filmit “Koncert në vitin 1936”, i cili sapo ka përfunduar restaurimin.
Shfaqja e filmit të restauruar erdhi 44 vjet pas premierës së tij. Në sallën e AQSHF-së ishin të pranishëm një pjesë e aktorëve protagonistë: Margarita Xhepa, Manushaqe Qinami e Mirush Kabashi, si dhe emra të tjerë të njohur të kinematografisë shqiptare si Tinka Kurti etj.
Sot filmi do të shfaqet pikërisht në vendin ku është xhiruar 44 vjet më parë, në Libohovë.
Restaurimi digjital i filmit “Koncert në vitin 1936” dhe shfaqjet publike të tij, u mundësuan nga “Sezoni i Filmave Klasikë”, një nismë e ACE – Association des Cinémathèques Européennes, mbështetur nga Komisioni Europian.
Filmi është vepër e regjisorit Saimir Kumbaro, me skenar të Kiço Blushit e Dhimitër Shuteriqit dhe muzikë të Limos Dizdarit. Operator i filmit ka qenë Saim Kokona ndërsa piktor i filmit, Astrit Tota./ KultPlus.com
Arkivi Qendror Shtetëror i Filmit ka restauruar filmin “Koncert në vitin 1936”.
Kryeministri Edi Rama ka ndarë sot pamje nga filmi i restauruar mjeshtërisht i cili tanimë sjellë tek publiku një pasuri të shtuar dhe të shpëtuar për trashëgiminë audiovizive shqiptare.
Rama thekson se, shpëtohet nga çngjyrosja pa kthim filmi “Koncert në vitin 1936”, me regji të Saimir Kumbaros e skenar të Kiço Blushit, tanimë i restauruar mjeshtërisht duke e bërë të pavdekshme lojën mbresëlënëse të Robert Ndrenikës, Mirush Kabashit, Margarita Xhepës e me radhë.
Restaurimi është bërë nga ekipi i specialistëve të restaurimit digjital Koushik Bhattacharya dhe Ritajit Raychaudhuri në Mumbai Indi, për rikthimin e ngjyrave të dekoloruara të filmit “Koncert në vitin 1936”.
Filmi “Koncert në vitin 1936” është prodhim i vitit 1978, me regji të Saimir Kumbaros dhe skenar të shkruar nga Kiço Blushi, bazuar mbi tregimet e novelës së Dhimitër S. Shuteriqit. / KultPlus.com
Janë bërë 15 vite që kur regjisorja e njohur, Xhanfise Keko vdiq.
Projektimi i filmit “Kur xhirohej një film” që Filmoteka Spanjolle programoi për këtë fund viti është një lajm i bukur jo vetëm për autoren por dhe kinemanë shqiptare.
Pas Parisit, Romës, Vjenës, Kopenhagës, Londrës, Berlinit, Frankfurtit, Zyrihut apo atyre më larg si Tel Avivi, Jerusalemi, Sao Paolo, New Yorku e Washington DC, Madridi është një tjetër kryeqytet që i bën nder listës së qyteteve dhe kryeqyteteve evropiane e botërore.
“Kuratorja dhe programuesja e njohur Dorota Lech, njëkohesisht dhe një nga programueset kryesore të Toronto Film Festival, në tekstin hyrës të katalogut të ‘Filmoteca Espanjola’ për muajin Nëntor thekson se këto filma ofrojnë jo vetëm pamje të përditshmërisë të jetës së grave në këtë kohë, po tregojnë edhe botën krijuese që jetonin këto kineaste, duke nënvizuar guximin dhe talentin e artisteve të cilat u përpoqën t’i jetësonin vizionet e tyre përpara pengesave të panumërta, të dukshme dhe të padukshme”, tha producenti Genc Përmeti.
“Filmat e Xhanfize Kekos janë të veçantë e të sinqertë, prandaj ata kanë ngjallur interes në mbarë botën. Mbi të gjitha të dashur sepse çdo kush nga ne shikon në to një pjesë të fëmijërisë së tij apo të saj”, shtoi ai. /Top Channel /KultPlus.com
Charles Spencer Chaplin ishte një aktor komik, regjisor dhe një njeri shumë i famshëm i epokës së filmave të heshtur.
Ai konsiderohet si një nga figurat më të rëndësishme në historinë e industrisë së filmave.
Karriera e tij zgjati më shumë se 75 vjet, prej fëmijërisë në epokën viktoriane e deri një vit para vdekjes së tij më 1977.
Në njërën nga skeçet e tij, Chaplin kishte bërë edhe simbolin e shqiponjës me duar.
Andaj, këtyre ditëve kur po diskutohet më shumë se kurrë për shqiponjën – simbolin shqiptar të pranishëm edhe në flamurin kombëtar dhe faktin se si Granit Xhaka e Xherdan Shaqiri me festimin e tyre shkaktuan debat në Evropë, ka filluar të qarkullojë në internet një video e vjetër e aktorit të mirënjohur botëror, Charlie Chaplin duke bërë shqiponjën.
Në disa faqe, videoja është publikuar me mbishkrimin “Ja pse serbët nuk e pëlqenin Chaplinin”. / KultPlus.com
‘Në kërkim të Venerës’ me skenar dhe regji nga Norika Sefa, film i cili është përzgjedhur nga komiteti selektues si kandidati që propozon Kosova në garën e Akademisë së Çmimeve të Oscars për vitin 2023, po vazhdon të korr suksese në festivalet ndërkombëtare, shkruan KultPlus.
Kësaj radhe një lajmi mirë vjen nga Roma. Aktoret tona, Kosovare Krasniqi dhe Rozafa Çelaj, kanë fituar Çmimi për aktoren më të mirë në Festivalin e Filmit Ballkanik 2022 për rolin e tyre në filmin “Looking For Venera”.
“Për të qenë në gjendje të shpreh brishtësinë dhe forcën e dy vajzave të reja brenda shoqërisë po aq të re kosovare, të ndara mes vlerave të traditës dhe modernitetit”, është përshkrimi që i është bashkangjitur këtij çmimi.
Filmi përcjellë adoleshenten e qetë Venerën (luajtur nga Kosovare Krasniqi) që jeton në një qytet të vogël në Kosovë. Në shtëpi, ku tre breza jetojnë së bashku në një shtëpi të vogël, ajo nuk ka aspak privatësi.
Me producent Besnik Krapin, drejtor fotografie Luis Armando Arteaga, montazha Stefan Stabenow, skenografia Arben Shala, zëri Risto Alchinov, kostumografia Desantila Lika, grimi Lidona Berisha. Në film luajnë: Kosovare Krasniqi, Rozafa Çelaj, Erjona Kakeli, Basri Lushtaku, Bleon Makolli, Fatushe Nushi, Ajan Zharku, Ermal Bilalli, Tristan Halilaj, Shend Miftari, Anisa Ismajli, Sheqerie Buqaj etj.
“Në kërkim të Venerës” është bashkëprodhim në mes Kosovës dhe Maqedonisë së Veriut, mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës, Agjencia për Film e Maqedonisë së Veriut, Komuna e Prishtinës dhe Komuna e Kaçanikut. / KultPlus.com
“My mother is a cosmonaut “, është filmi më i fundit që po prodhon producenti Andi Deliana.
Ai ka sjellë në Shqipëri aktorin e famshëm William Baldwin, i cili përveç këtij filmi do të jetë dhe si bashkëpunëtor në një serial me personazh qëndror Ali Pashë Tepelena, me titull i Beheaded.
“Nuk kam qenë asnjëherë më herët këtu. Jam një Nju Jorkez që jeton në Kaliforni. Duke qenë që u rrita në New York kam shumë miq shqiptarë. Për një projekt me Red Helicopter Films”, tha William Baldwin.
William Baldwin e njohim edhe si vëllain e Alec Baldwin. Por edhe për rolet e tij në filmat “Sliver”, “Fair Game”, “Internal Affairs”. Ai na tregon se si ishte të rriteshe në këtë familje me rregulla të çuditshme.
“Të rritesha në New Yorkun e viteve ’70 me vëllezërit e mijë të çmendur, që shumica nga ju duhet ti njohë Baldwin Brothers. Më pëlqen të tregoj mënyrën që konsiderohej normale në mënyrën se si babi na rriti dhe se se si nëna menaxhonte krizat në familje. Shkruaj në Instagram historitë dhe eksperiencat që kemi jetuar në mënyrën se si prindërit na trajtonin, dhe ata thonë, nuk do tja bëja kurrë këtë gjë fëmijës tim. Si ka mundësi që askush nuk lajmëronte policinë, por unë them; prindërit e mijë bënë një punë të mirë”, u shpreh William Baldwin.
E pranishme është dhe Natalia Sanchez aktore tejet e njohur ne Spanjë, sidomos me serialin Los Serrano.
“Po xhirojmë në Tiranë sepse një pjesë e ngjarjes zhvillohet këtu. Roli im është i Dorit, një vajzë që përpiqet të zbulojë të shkuarën e prindërve dhe merr vesh gjera jo të mira”, tha Natalia Sanchez.
Në film kanë kanë role kryesore dhe aktore: Stef Dawson, John Grossman dhe Mike Hoffman. /Top Channel /KultPlus.com
Filmi “Përtej Territ” nën regjinë e Donjeta Mejtanit, vjen premierë sonte në Kino Armata, përcjell KultPlus.
Në film flitet për tri gra të guximshme kosovare që rrëfejnë historitë e jetës së tyre se si i mbijetuan abuzimeve e dhunës, mirëpo rastet e tyre mbesin të neglizhuara ndër vite dhe të pazgjidhura si duhet nga institucionet e shtetit të Kosovës. Ndërkohë që akoma presin ndihmën që u takon, ato japin detaje të luftës së tyre për shpëtim dhe kërkojnë që drejtësia të vihet në vend.
Megjithatë, për të ngritur zërin hapurazi rreth sfidave nëpër të cilat kaluan, u kërkua guxim, dhe ato shpresojnë se guximi i tyre për të dalë prej territ në dritë do të ketë jehonë në shoqërinë dhe institucionet kosovare.
Prodhuar nga Katarzë Film, filmi vjen premierë sonte, më 29 nëntor, nga ora 19:00 në Kino Armata.
Pas shfaqjes së filmit do të ketë panel diskutimi. / KultPlus.com
Filmi i metrazhit të gjatë artistik “Toka brenda meje” me regji nga Fisnik Maxville, ka fituar çmimin “Filmi më i mirë debutant” në festivalin e filmit Tallin Black Nights në Estoni, njërin prej festivaleve më të mëdha të filmit në Evropën Veriore, njëherit edhe festival i kategorisë “A”, i mbajtur përgjatë datave 11-27 nëntor 2022.
Për suksesin e filmit sot ka reaguar edhe regjisori i filmit, Fisnik Maxville, i cili është shprehur i lumtur dhe falënderues për të gjithë ata që janë përfshirë në këtë projekt.
“Pra, shumë mirënjohës, faleminderit të gjithë të përfshirëve në këtë projekt të çmendur dhe jurinë fantastike”, shkruan regjisori i cili tutje ka ndarë me ndjekësit e tij edhe deklaratën e jurisë e cila ishte e përbërë nga: Sebastian Meise, Therese Malvar Pippa Cross, Jean des Forêts.
“Me personazhe të vërteta, skena të fuqishme që mbeten dhe një histori të pasur, prekëse, ky film guxon të eksplorojë kompleksitetin e konfliktit vdekjeprurës dhe arrin të bëhet universal, duke përkthyer politiken në personale.
Pa gjykuar, regjisori na drejton në mënyrë të sigurtë përmes një narrative shumështresore, të ndërthurur, duke u dhënë aktorëve të tij hapësirën për shfaqje të vërteta dhe të përzemërta. Çmimi i filmit më të mirë në konkursin e parë të metrazhit të gjatë shkon për The Land Within.”
“Toka brenda meje” është realizuar me mbështetjen e Qendrës Kinematografike të Kosovës, Federal Office for Culture, Cinéforom, Loterie romande, Media Desk Suisse, Suissimage dhe FOCAL, në bashkprodhim me RTS Radio Télévision Suisse.
Filmi përcjellë Remon i cili pas vitesh në mërgim kthehet nga Gjeneva në vendlindjen e tij në Kosovë. Dashuria e tij e parë, Una, e thërret për ta informuar për vdekjen e afërt të patriarkut të familjes dhe zhvarrosjen e një varri masiv. Duke u kthyer në fshatin e tij pas një mungese dhjetë vjeçare, Remo do të duhet të përballet me të kaluarën dhe të tashmen e tij.
Filmi ka për producent Valon Bajgorën, Yll Ukën, Britta Rindelaub dhe Thomas Reichlin. Në rolet kryesore luajnë: Florist Bajgora, Luàna Bajrami, Armend Smajli, Luan Jaha, Arta Mucaj, Irena Aliu, Kumrije Hoxha, Meli Qena dhe Çun Lajçi. / KultPlus.com
“Një grua e vetme ka fuqi, kolektivisht kanë ndikim”.
Tradicionalisht njerëzit janë mësuar të jenë në konkurrencë me njëri-tjetrin, kështu thotë historia duke u nisur nga lufta për mbijetesë. Duke u zhvilluar gjithnjë e më shumë, njerëzit dhe veçanërisht gratë, të cilat shpesh konsiderohen të diskriminuara në shumë fusha, kjo nuk i ka penguar ato që të mund të bëjnë dhe të krijojnë gjëra të mëdha. Kjo gjë u shfaq edhe në filmin “Sytë e duert e jueja duhet të shifen kudo” me regji të Blerta Hazirajt, shkruan KultPlus.
Njerëzit u mblodhën në Bunkerin te Fontana në Ulpianë, për të parë nga afër filmin që sjell në jetë historinë e Frontit Antifashist të Grave të Kosovës, pas luftës së dytë botërore në Kosovë dhe materialet e shtypit me të cilat ato përçonin mesazhe dhe adresonin çështjet e grave.
Krahas filmit që u shfaq mbrëmë, njerëzit kishin mundësi të shihnin nga afër edhe materiale nga revistat “Buletini” (1946-1949) dhe “Agimi” (1949), gjithashtu edhe disa shkrime nga e famshmja “Rilindja” e materiale të tjera të cilat hulumtuesja i kishte mbledhur përgjatë vitit 2022. Ndërsa, sikurse qershia mbi tortë, po qëndronte edhe një ilustrim të krijuar në bashkëpunim me artisten Bilgie Emir, i inspiruar nga përmbajtja e artikullit ‘Zhvillimi dhe Masovizimi i Frontit Antifashist të Grave të Kosovës (1941-1945)’ nga Sulltane Ukaj, i botuar në revistën shkencore Kosova (1977).
Në posterin i cili po qëndronte i varur në mur, shiheshin 4 gra kosovare të cilat gjatë luftës nacional çlrimitare kishin këputur telat e shtyllave telefonike, për të ndërprerë komunikimin e fashistëve.
E për të gjallëruar këtë histori dhe aktivizmin e tij letrar, filmi “Sytë e duert e jueja duhet të shifen kudo” paraqet historinë e Grave Antifashiste në të tashmen përmes grave të fshatrave të Kosovës, të cilat mësojnë dhe lexojnë me zë të lartë këtë histori. Ndërsa gratë lexojnë revistat, fragmentet e tyre gjallërojnë historinë dhe reflektimin e regjisores për takimin e saj me arkivin.
Ndërkaq, Blerta Haziraj tha për KultPlus se ky projekt ka ardhur si rezultat i një pune arkivore që në fokus ka pasur të gjejë gazetat që janë botuar në Kosovë prej grave, menjëherë pas luftës së dytë botërore.
“Ky projekt është si rezultat i një pune arkivore që e kam nisur në fillim të këtij viti e që fokus kryesor e ka pasur të gjejë gazetat e para që janë botuar në Kosovë prej grave, menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore. E para është revista “Buletini” që është botuar për herë të parë në vitin 1946 në Prizren, e cila ka ardhur në Prishtinë në vitin 1949, ku edhe e ka ndryshuar emrin në “Agimi”, deklaroi ajo.
Këto dy revista kanë qenë organ i Frontit Antifashist të Grave, një lëvizje e gjerë në gjithë Jugosllavinë, e cila është zhvilluar përbrenda Frontit Popullor menjëherë pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore. Ideja kryesore është që këto materiale, bashkëme tekste dhe shkrime të tjera të jenë pjesë e një publikimi i cili do t’i anotojë këto materiale dhe të japë një kontribut nëhistoriografinë tonë.
“Kjo organizatë ka mobilizuar gratë në ngritjen e tyre kulturore, ekonomike, arsimore e edukative. Për gjatë këtyre gjashtë muajve kemi hulumtuar për këtë lëvizje e përveç dy revistave të lartpërmendura, kemi gjetë edhe materiale të tjera nga gazeta “Rilindja” dhe artikuj të tjerë. Këto revista e këto materiale që i kemi mbledhur kanë me qenë pjesë e një publikimi, që po shpresojmë të publikohet në vitin tjetër”, shpjegon Haziraj.
Korrespodenca e grave sikurse të ishin profesioniste të lindura
“Një sen që më ka befasuar gjatë këtij hulumtimi është korrespodenca që është bërë nga gratë, jo vetëm në rajon, por në gjithë Kosovën e sidomos mes fshatrave dhe qyteteve. Krahas librit që do të bëhet, kam vendosur që të bëjë edhe një film ku kam vizituar disa gra nëpër fshatra sikurse Dukagjini e Drenica. Në të njëjtën kohë, e kam shfrytëzuar që përmes filmit të shpalos sfidat që i kam pasur për të gjetur këto materiale. Diçka tjetër që mund ta shihni këtu është një ilustrim që është në dhomën tjetër, për të cilin jam inspiruar nga një artikull që është botuar në vitin 1977 nga historiania Sulltane Uka, në revistën shkencore “Kosova”. Në atë artikull shkruhet për zhvillimin dhe masovizimin e Frontit Antifashist të Grave, aty jipen edhe disa prej aktiviteteve ilegale që kanë kryer këto gra. Një prej tyre është kur ato i prejnë shtyllat telefonike, që të ndërpresin përcjelljen e mesazheve nga ushtarët fashistë”, thotë tutje regjisorja.
Në anën tjetër, Tevfik Brada, si njëri prej personave që ka ndihmuar Hazirajn në këtë hulumtim, shprehet për KultPlus se neglizhenca e institucioneve ka bërë që të “harrohet” kjo histori.
“Këtu është një histori që është neglizhuar. Pra, Fronti Antifashist i Grave pas të 80-tave kur ka nisur konfilktet ndër-etnike këtu, e popujt që vijnë nga posht ë janë harruar. E dyta, për shkak të neglizhencës, në Agjencinë Shtetërore të Arkivave nuk ka më materiale nga kjo periudhë. Ne kemi shkuar atje disa herë e kemi kërkuar materiale që janë arkivuar, por nuk kemi marrë përgjigjje pozitive. Ka 3-4 gjëra në dosje që unë i kam lypur dhe nuk kanë mundur t’i gjejnë”, thotë ai.
Materiali origjinal i pranishëm vetëm në Kosovë
“Mund të them që shteti i Kosovës ka thënë që kjo periudhë kohore nuk është pjesë e historisë sonë dhe ka ndodhur një neglizhencë e madhe. Ne kemi marrë materialet nga Eli Krasniqi, hulumtuese e cila i ka marrë nga Qendra Arkivore kur ajo ka qenë në gjendje më të organizuar. Ky material origjinal gjendet vetëm në Kosovë, e përkundër faktit që psh revista Agimi është botuar në tirazh 1000 copa e poashtu edhe nëgjuhën serbe, është interesant që janë materiale të cilat nuk i njohim, u shpreh Haziraj.
Ideja që lindi “rastësishëm” gjatë një hulumtimi tjetër
“Vitin e kaluar kam qenë duke punuar me një hulumtim tjetër,edhe ai poashtu gjysmë-arkivor dhe ka qenë i fokusuar nëkuptimin e diskursit dramaturgjik të gratve në dramat moderneshqiptare. Edhe gjatë hulumtimit, duke kërkuar shumë gjëra të tjera, i kam mbledhur rreth 100 drama shqiptare që janë publikuar pas Luftës së Dytë Botërore, e pastaj duke mbledhur literaturë pata hasur në një libër të zonjës së ndjerë Drita Bakija Gunga, ku ndër të tjera flitet për pozitën dhe zhvillimin e organizimit politik të grave të Kosovës gjatë periudhës së Ndërtimit Socialist. Aty ka statistika e të dhëna të ndryshme për kushtet dhe pozicionimin e grave në shoqëri. Njëri prej kapitujve ka qenë roli i shtypit në emancipimin e gruas shqiptare. Aty e pata lexu se Fronti Antifashist i Grave ka publikuar revistën “Buletini”dhe “Agimi”andaj edhe e kam shkru projektin për CHwB, programin Heritage Space me të vetmin qëllim që me i gjetë dhe me e hapë këtë arkive.
Hulumtimi i thellë, përtej arkivave shtetërore
“Dokumentat që e tregojnë aktivizmin e Frontit Antifashist nuk janë në arkivë, d.m.th as nuk figurojnë në regjistër. Njerëzit që punojnë në arkivë nuk kanë mundur të gjejnë materiale për shkak të ri-organizimit momental në arkivë. Unë kam lypur materiale edhe nga Biblioteka Kombëtare e Kosovës, kam gjetur arkiva nëpër revista shkencore, artikujë, shkresa, biografi, ese e poezi që kanë mundur t’i bëjnë jehonë këtyre dokumenteve. Kryesisht tekstet që janë bërë gjatë periudhës socialiste e tregojnë më shumë këtë temë.. Qëllimi kryesor i këtij projekti ka qenë libri, që tash është në progres e sipër, e i cili do të ftojëedhe hulumtues e studiues të tjerë që të jenë pjesë, përfundon regjisorja Haziraj.
ATO është nismë hulumtuese që synon t’i gjejë materialet arkivore të Fronit Antifashist të Grave në Kosovë (FAGK) prej vitit 1945 deri në vitin 1954. Hulumtimi përqendrohet në interpretimin e këtij aktivizmi letrar duke analizuar revistat Buletini dhe Agimi si dhe materialet e tjera tekstuale të asaj kohe. /KultPlus.com
Filmi kosovar i metrazhit të gjatë artistik “Vera andrron detin” me regji të Kaltrina Krasniqit, është shpërblyer me çmimin e “Best Debute Film”, në edicionin e 21-të të Festivalit Ndërkombëtar të Filmit të Shkurtër “Magma”, në Sicili të Italisë, të mbajtur përgjatë datave 7-19 nëntor 2022, përcjell KultPlus.
“Vera andrron detin” do të shfaqet në Romë në kuadër të Balkan Film Festival, më 30 nëntor 2022.
Ndërsa projekti i ardhshëm i regjisores Kaltrina Krasniqi dhe skenaristes Dori Basha, “Zbardhje”, është njëri nga 11 projektet e përzgjedhura në mesin e 500 aplikimeve në nivel botëror, i cili do të marrë mbështetjen e Hubert Bals Fund të Fesitvalit Ndërkombëtar të Filmit në Rotterdam të Holandës. / KultPlus.com
Përveçse një ndër këngëtaret më të suksesshme me famë botërore, Rita Ora po shfaq talentin e saj dhe në aktrim. Ylli shqiptar mori pjesë më parë në “Fifty Shades of Grey” por jo vetëm, dhe tani do ta shohim në një tjetër prodhim. Bëhet fjalë për filmin “The Pocketwatch”, një vazhdim i “Descendants”.
Pjesë e këtij filmi do të jetë dhe Brandy Norwood, e cila rikthehet me rolin e Hirushes, të cilën ajo e luajti për herë të parë në versionin ikonik të “Walt Disney” të vitit 1997 të “Hirushes së Rogers dhe Hammerstein”. Anëtarët e kastit të shpallur më parë China Anne McClain, Kylie Cantrall dhe Dara Reneé.
Filmat “Descendants” shpalosën një mitologji të dy tokave të reja, Auradon idilik dhe Ishulli i Humbur, shtëpia e pasardhësve adoleshente të personazheve më ikonë të Disney-t dhe veçanërisht keqbërësve të tij më famëkeq. Sipas Disney-t, “The Pocketwatch” kthehet në këto vende dhe gjithashtu i çon audiencën në territorin armiqësor të papërfshirë të Wonderland, një vend magjik, misterioz i bërë i famshëm në Alice in Wonderland.
Brandy luan Hirushen, personazhin klasik të Disney-t, i cili është elegante, e ngrohtë, zemërmirë dhe diplomatike. Rita Ora portretizon “Mbretëreshën e Zemrave” tiranike, e fshehtë, e cila sundon mbi mbretërinë e Botës së Çudirave. Cantrall është Red, vajza rebele 16-vjeçare e Mbretëreshës së Zemrave.
Red e di që nuk do të marrë kurrë miratimin e Mbretëreshës, ndaj gjen mënyra për të provokuar nënën e saj dhe për të nxitur telashe. /abcnews.al / KultPlus.com
Ato: Sytë e duert e jueja duhet të shifen kudo, filmi nga Blerta Haziraj do të prezantohet të mërkurën më 23 nëntor, në ora 19:00, tek Bunkeri të Fontana në Ulpianë.
Teksa gratë e fshatrave të Kosovës lexojnë revistat Buletini dhe Agimi – të botuara nga Fronti Antifashist i Grave të Kosovës – fragmentet e tyre u japin jetë tregimit dhe reflektimit të regjisores mbi hulumtimin e saj në arkivë.
Projekti ATO është nismë hulumtuese arkivore e aktivizmit letrar të Frontit Antifashist të Grave të Kosovës (1945-1954), lëvizjes së gjerë që u zhvillua gjatë dhe pas luftës së dytë botërore në të gjithë Jugosllavinë, e që synim kishte mobilizimin dhe ngritjen kulturore, shoqërore dhe arsimore të gruas.
Përmes këtij projekti, faqet e revistës Buletini (1946-1949) që doli në shtyp në Prizren dhe Agimi (1949) që u botua në Prishtinë, kanë filluar të anotohen në publikimin i cili tashmë është në zhvillim e sipër. Ato po lexohen bashkë me materialet e tjera të gazetës Rilindja, të librave e artikujve të ndryshëm të botuar në periudhën socialiste, memoareve, biografive, e shkrimeve të tjera të cilat janë burime të analizës së jetës së grave kosovare në kohën e Jugosllavisë Socialiste.
Krahas filmit do të mund t’i shihni të ekspozuara edhe disa nga materialet e Buletinit dhe Agimit si dhe tekste e fotografi të mbledhura gjatë hulumtimit. Poashtu, një ilustrim i krijuar në bashkëpunim me artisten Bilge Emir, i inspiruar nga përmbajtja e artikullit ‘Zhvillimi dhe Masovizimi i Frontit Antifashist të Grave të Kosovës (1941-1945)’ nga Sulltane Ukaj, i botuar në revistën shkencore Kosova (1977) do të jetë në shitje gjatë ngjarjes. Të hollat e mbledhura do të mbështesin realizimin e mëtutjeshëm të publikimit ATO.
Ky projekt është realizuar në kuadër të platformës #HeritageSpace e cila implementohet nga #CHwBKosova dhe financohet nga Qeveria Suedeze. / KultPlus.com
(Ky film është krijuar në regjinë e Edward Berger, bazuar në romanin shumë të njohur të Erich Maria Remarque në të njëjtin titull.)
Filmi fillon me klishenë e disa të rinjve që falsifikojnë nënshkrimin për të marrë pjesë në Luftën e Parë Botërore, gjegjësisht në anën e Gjermanisë (Prusisë).
“Për dy javë do të jemi në Paris” ia përsërisin njëri tjetrit, këta të rinj, menjëherë pasi që kuptojnë se lufta ‘është e mundshme’ edhe për ata.
Po të njëjtit të rinj që falsifikojnë nënshkrimet për të “qenë në Paris për dy javë”, vdesin në sulmin e parë, pos njërit, të cilit i thuhet qysh në ditën e parë se do të vdesë para mbrëmjes së parë në front.
Ky film është film për luftën, përjetimin e saj në detajet e saj, pafundësinë e saj, padallueshmërinë e anëve në front, dhe sigurisht, tragjedinë e saj.
Dhe me këtë hyjmë në rrethin e parë të frontit të luftës. Rreth i të qenit ballë për ballë me vdekjen. Dhe në anën tjetër harrimin përjetë të Parisit, jetës dhe botës siç e kemi njohur. Në të vërtetë vetë vdekjen e bartësve të fillimit të filmit.
Sa më shumë që penetrojmë në zonën e frontit/luftës, aq më thellë ndahemi nga jeta. Ushqimi, vjedhja në fermën e afërt me frontin, të një shote, dhe gjatë të ngrënit të saj rikujtimin e jetës dhe tërë asaj që ajo përmban. Pastaj, harrimin dhe rikujtimin e femrës, një takim krejtësisht i rastësishëm, dhe rikujtimin e saj përmes brekëve të marra kujtim nga njëri prej ushtarëve; ndarjen e përbashkët të aromës së tyre, rikujtimin e jetës.
Me vazhdimin e filmit, shkëputemi nga jeta, nga bota siç e njohim, duke penetruar thellë e më thellë në zonën e luftës. Shpeshherë gjatë luftimeve ndërthuren frontet dhe nuk dihet kush kënd është duke e vrarë. Krijohet efekti i përhumbjes në front, në zonën e luftës, derisa përhumbet gjithashtu edhe rëndësia e jetës dhe me këtë rëndësia e luftës derisa të rinjtë e dërguar në front janë të mbetur në zonën e zjarrit dhe duhet të vrasin çdo gjë dhe të vriten deri në asgjë.
Shkëputja është rrethore, prej bazës së rekrutimit, kur Paul Baumer (aktori Felix Kammerer), ushtari në rolin kryesor merr teshat e një ushtari të vrarë, me emrin e mbetur në uniformën e ‘re’ të vetë Baumer. Më tutje duke vazhduar shkëputjen në front, ku çdo gjë është zjarr, eksplodim dhe vrasje e njëri tjetrit, njerëzoren harruar në vijën e rekrutimit, apo në ato “dy javët për në Paris”.
Kjo rrethore e kalimit të njeriut nga një naiv, apo ndoshta thënë më saktë, nga një i rrëmbyer nga entuziazmi shoqëror dhe propaganda e luftës, në krijesë që ka humbur orientimin njerëzorë, njerëzoren dhe qeniesimin sipas ligjeve nga ku ka ardhur, e ku gjendet, e që është një masakër totale, e njerëzimit.
Në njërin nga luftimet e fundit bartësi i tërë ngjarjes ushtari të cilit i thuhet se do të vdes që në ditën e parë në front, Paul Baumer, humbë të gjithë bashkëluftëtarët. Por para kësaj ka një detaj ku njëri nga shokët e tij të luftës, Albert Kropp (aktori Aaron Hilmer), varë në istikamin e tij një vizatim të një gruaje franceze (printim për shfaqje teatrale). Ai, luftëtari, e fton atë në istikam, e fton në betejë, bisedon me atë, disa momente para se të vritet. Përpos tragjedisë së kësaj skene, reflektohet dhe dëshpërimi dhe kalimi i njeriut në një zonë tjetër të qeniesimit, në pakthyeshmëri, në të vetëdijshëm për atë që po bën dhe që do t’i ndodhë, vdekja.
Ironia dhe çnjerëzorja e këtij detaji, apo kësaj sjelljeje, e shfaqë njeriun të pa shpëtim, në kaosin e masakrës së njerëzimit (me 17 milion të vdekur gjatë kësaj lufte), të zhveshur në atë që e ka shndërruar lufta: krijesë pakthim dhe pa jetë të mbetur tutje, tërë ajo që ndodhë është pikërisht përplasja dhe pafundësia për të dalë prej kësaj masakre, në të gjitha stratat e organizmit mbi dhe në këtë luftë. Pamundësia për të ndalur njeriun, krenarinë e tij, tragjedinë e tij, dhe aq më shumë pamundësia për të përpirë po të njëjtën tragjedi, posaçërisht në stratat më të larta të organizimit komandues.
Më pas bartësi i tërë ngjarjes, në rolin kryesor, Paul Baumer, në një luftim tjetër mbetet në llucë me njërin nga ushtarët e armikut. Në dyluftim ushtari Paul Baumer e therë disa herë ushtarin armik (francez). Por të mbetur të dy në të njëjtën llucë, pa ndonjë njeri tjetër, ushtari në rolin kryesor nuk mund të durojë rënkimet e tjetrit. Ia mbush gurmazin me dhe, por megjithatë ai vazhdon të rënkojë. Pas një kohe, mbetur vetëm me armikun, të të dëgjuarit e rënkimeve të tij, megjithatë ushtari Paul Baumer ndërgjegjësohet dhe fillon t’i japë ndihmë të parë po të njëjtit ushtarë të armikut. Derisa po ky nuk vdes. Më pas karakteri Paul Baumer kërkon në xhepat e tij dhe gjen një foto të gruas dhe të vajzës së ushtarit të vrarë nga Baumer duke i premtuar vetes se do të vizitojë familjen e ushtarit të mbytur, gjë që asnjëherë nuk e bën duke i pas humbur diku po e njëjta fitografi.
Këtu dhe përfundon shkëputja, dhe fillon kthimi. Jo ai në jetë, jo ai në paqe, jo ai në botën siç e imagjinojmë, por është kthim në ndërgjegjen shkatërrimtare dhe që ka shkatërruar, çdo gjë, prej vetes deri tek një njerëzim të tërë.
Fillojnë vetëvrasjet, dhe përballja me pamundësinë e shpëtimit, jo më nga lufta, pasi që është vendosur paqja, por nga vetja, nga harrimi i njerëzores dhe aq më shumë pamundësia e cilitdo kthim në jetë, me tërë atë që është përjetuar.
Dhe ky është kthimi në rrathët e prapmë, tutje më pas dhe më afër jetës, së mbetur, tanimë të shkatërruar, apo të harruar.
Por, lufta kurrë nuk ndalon. Tragjedia, qoftë edhe e një të vrari në luftë në emër të dikujt tjetër, është e pamundshme të përpihet. Dhe pikërisht për këtë ajo kurrë nuk përfundon. Kaosi i krijuar dhe jetësuar me vite, vazhdon tutje dhe pas në afërsinë e paqes dhe jetës. Edhe një herë duhet shkuar në front. Edhe një herë duhet sulmuar armiku. Edhe një herë duhet shkatërruar. Apo, thënë ndryshe, edhe një herë duhet të dëshmuar krenaria, qoftë e humbësit e qoftë e fituesit. Është kaos në të cilin janë të humbura të gjitha stratat e njerëzores.
Dhe saktësisht në këtë sulm të fundit, apo të pandalshëm, vdes karakteri Paul Baumer, i dëshpëruar, duke pas parë shokët e tij duke bërë vetëvrasje nga pamundësia për të përballuar tërë atë që është jetësuar gjatë luftës. Duke pas parë shokun e vetëm të mbetur, bashkëluftëtarë, të vritet nga një fëmijë, krejtësisht në mënyrë të pandjeshme dhe të pa ‘lavdinë’ e heroikes. Tërë kjo duke pas ndodhur, e shtyen karakterin kryesor në luftë të pakthim, e kthejnë edhe një herë në front, pas paqes së arritur, stratat organizative të luftës, dhe ai kthehet i bindur, i vdekur, dhe vdes, siç nuk ndodhë në filma e në magjinë e jetës, vdes në momentet e fundit të luftës! Apo të fillimit të një armëpushimi, deri në luftën e radhës! / KultPlus.com
Cineplexx do të jetë një destinacion fantatstik për ditën e Halloween. Me një çmim special të biletave (3,00€), dekorime të frikshme në korridor dhe cosplay, kinemaja do të jetë vend perfekt për fansat e filmave horror dhe festës së Halloween në përgjithësi.
Këta janë 4 filmat të cilët do të mund ti shihni sot në Cineplexx për Halloween me çmim special:
Prey for the Devil Kisha Katolike Romake lufton një rritje globale të zotërimeve demonike duke rihapur shkollat për të trajnuar priftërinjtë për të kryer ekzorcizëm. Megjithëse murgeshat janë të ndaluara të kryejnë këtë ritual, një profesor i njeh dhuntitë e motrës Ann dhe pranon ta stërvitë atë. E futur në vijën e parë shpirtërore, ajo së shpejti e gjen veten në një betejë për shpirtin e një vajze të re, e cila është pushtuar nga i njëjti demon që torturoi nënën e saj vite më parë.
Michael Myers (aka The Shape) in HALLOWEEN ENDS, directed by David Gordon Green
Halloween Ends Katër vite pas takimit të saj të fundit me vrasësin e maskuar Michael Myers, Laurie Strode po jeton me mbesën e saj dhe po përpiqet ta harroj atë. Myers nuk është parë që atëherë, dhe Laurie më në fund vendos të çlirohet nga tërbimi dhe frika dhe të përqafojë jetën. Megjithatë, kur një i ri akuzohet për vrasjen e një djali që ai po kujdesej për të, ndez një kaskadë dhune dhe terrori që e detyron Laurie të përballet me të keqen që nuk mund ta kontrollojë.
Smile Pasi që dëshmoi një incident të çuditshëm, traumatik i cili përfshin një paciente, Dr. Rose Cotter fillon të përjetojë dukuri të frikshme që ajo nuk mund t’i shpjegojë. Rose duhet të përballet me të kaluarën e saj shqetësuese në mënyrë që të mbijetojë dhe t’i shpëtojë realitetit të saj të ri të frikshëm.
Kthetrat e Shqiponjës Kaosi pas rënies të komunizmit i ka hapur dyert një lufte të përgjakshme civile. Matia, vetëm një adoleshent, ngacmohet nga shokët e tij. Në përpjekje për të shpëtuar, ai fshihet brenda një bunkeri të braktisur. Në atë ndërtesë drithëruese, Matia do të jetë i pari që do të zbulojë diçka të frikshme dhe të paimagjinueshme që do të ndryshojë gjithë jetën e tij.
Për më tepër informata rreth orareve vizitoni webfaqen e Cineplexx, ndërsa biletat mund t’i bleni përmes aplikacionit Cineplexx KS apo direkt në kinema prej orës 15:30.
Pas një kohe të caktuar, dallimi midis historisë dhe legjendës turbullohet, ndërkaq është pikërisht magjia e filmave që ka fuqinë për t’u transportuar në çdo botë, reale apo imagjinare, për një periudhë të shkurtër kohe. Filmbërësit e bëjnë të mundur krijimin e vendodhjeve të vjetra dhe njerëzve të “ri-imagjinuar”, duke i sjellur ata në ekran të madh, njësoj siç bëri edhe “Illyricvm”, duke dëshmuar thënien se asnjë art nuk e kalon ndërgjegjen tonë ashtu siç bën filmi, dhe nuk shkon drejtpërdrejt te ndjenjat tona, thellë në dhomat e errëta të shpirtit tonë, siç bën filmi, shkruan KultPlus.
Edhe më intrigues është të shohësh sesi një kastë e artistëve kombinojnë faktin dhe trillimin për të portretizuar periudha historike si ilirët dhe mënyrën e tyre të jetesës.
Mbledhja e taksave mund të duket si një punë shumë e lehtë për t’u bërë, por nuk ishte për një të ri si Liburnus Volsus, i cili rekrutohet nga një njësi romake për të mbledhur taksat. Ilirët, të cilët në atë kohë konsideroheshin barbarë nga fiset romake, paraqesin kthesa të papritura në film, duke treguar forcën e tyre kundër nënshtrimit. Përmes Volsusit shohim se bota e njerëzve të kohës “37 vjet para lindjes së Krishtit”, nuk ishte aspak e ndryshme nga e jona.
Mënyra e jetesës së ilirëve – arsye për realizimin e filmit
Regjisori dhe njëri prej skenaristëve, Simon Bogojevic-Narath, shpjegon në konferencë për media se është pikërisht fakti që më herët nuk është realizuar një film për ilirët dhe mënyra e tyre e jetësës, si arsye, të cilat ndikuan edhe në realizimin e këtij filmi.
Duke filluar nga regjisori Narath, së bashku me aktorët: Robert Prebil, Dukagjin Podrimaj, Ylber Bardhi, Labeat Bytyqi, Gani Morina dhe Ali Demi, u mblodhën bashkë edhe një herë tjetër nga co-producenti Fatmir Spahiu, për të parë nga afër filmin “Illyricvm” dhe për të bashkëbiseduar më shumë rreth filmit.
“Për mua i gjithë procesi i realizimit të këtij filmi ishte i jashtëzakonshëm. Jemi të parët që kemi bërë një ‘subject in cinematography’ falë njerëzve që janë këtu që e bën të mundur gjithë realizimin. Për mua si regjisor dhe co-producent ishte një përgjegjësi e madhe dhe gjithashtu një kënaqësi e madhe. Në njërën anë ishte një gjë shumë e mirë, por edhe sfiduese. Ishte një nder i madh që të punoja me aktorë të talentuar siç janë këta që i kemi këtu”, thotë regjisori Simon.
Simon shpjegon se mungesa e informacioneve nëpër vende të ndryshme të botës për ilirët, është edhe motiv shtesë që ai të ketë premiera në shumë shtete, por sigurisht kjo nuk varet nga ta.
“Do të doja që ky film të udhëtonte nëpër shumë vende të botës dhe jo vetëm në shtetet ballkanike. Problemi im personal ka qenë që në shumë vende të botës dihet më shumë për vikingët dhe këtë lloj historie. Por, për ilirët nuk ka shumë njohuri nëpër botë dhe t’i shfaqesh ata përpara publikut, mënyrën si kanë folur, mënyrën si janë dukur dhe të prezantosh këtë botë antike përpara njerëzve është diçka shumë e madhe. Në qoftë se njerëzit do të jenë të interesuar për të parë këtë film, atëherë ata mund të shkojnë në kinema”.
Mozaiku i filluar, në pritje për t’u plotësuar
“Unë doja që të shfaqja përpara publikut mënyrën se si janë ilirët. Shpresoj që ky nuk do të jetë filmi i fundit për Ilirët dhe të kaluarën tonë antike. Mendoj që kemi të drejtën që të marrim primatin si njerëzit e parë që kemi realizuar një film për Ilirët. Për mua mesazhi i filmit ishte që të tregojmë që ne të gjithë jemi njerëz, pa marrë parasysh që jetojmë tani, apo rreth 1500 vjet më parë ose çfarëdo lloj kohe. Jemi të njëjtë, por jo shumë të njëjtë gjithashtu. Nëse e marrim për shembull një mozaik, ne mund të themi që kemi plotësuar vetëm një pjesë, për ta kompletuar atë, duhen shumë pjesë. Prandaj, shpresoj që të realizohen edhe filma të tjerë”.
Triumfues përpara vështirësive, në qendër shqiptarët dhe e kaluara e tyre
“Ne dëshironim që të krijojmë një portretizim të ilirëve në këtë film, një periudhë të caktuar kohore dhe për mua ka rëndësi se si e shihni në pjesën kinematografike këtë film. Ne donim që të krijonim diçka më poetike. Nëse ju jeni një person që kërkoni aksion, filma aksion, do të shkaktoj një konfuzion te ju. Ne jemi munduar që përmes këtij filmi të tregojmë një periudhë të caktuar kohore. Të kemi aktorë shqiptarë në këtë film ishte gjëja e duhur. Të jem i sinqertë, një film i tillë, në këtë rast i yni, është shumë i vështirë që ta bënim. Ka qenë sfidë e madhe dhe kemi arritur që ta bëjmë një gjë të tillë. Fatmirësisht ne kishim shqiptarë në këtë film”, shpjegon regjisori.
Njëri ndër aktorët shqiptar me rolin kryesor në këtë film, Ylber Bardhi, thotë se një film i tillë ishte sfidë interesante, por edhe punë e madhe që duhej bëhej.
“Normalisht që ka qenë e vështirë, por gjatë gjithë kohës, prej momentit kur e kemi marr tekstin, diku një vit përpara se të fillonin xhirimet. Kemi qenë në kontakt gjatë gjithë kohës edhe me profesorë të gjuhës, ata të latinishtes dhe të ilirishtës. E kemi pasur një lloj sfide shumë interesante që të mësojmë të flasim ilirisht, dhe me shumë punë e kemi bërë një gjë të tillë.
Në anën tjetër, Labeat Bytyqi, njëri ndër aktorët që kishte udhëtuar për xhirimet e këtij filmi, vetëm një apo dy javë pasi kishte diplomuar në këtë drejtim, thotë se ndjehet shumë i lumtur që është bërë një film i tillë dhe ai ishte pjesëmarrës.
“Secila pjesë i ka pjesët e veta të vështira, por gjatë procesit kemi kaluar shumë mirë. I kemi filluar më herët përgatitjet dhe gjithçka ka shkuar shumë mirë. Po, jam aktor i ri dhe sapo kam diplomuar, e pas një jave ose dy jam nisur për xhirime të filmit. Ka qenë e vështirë, por dashnia ka qenë më e madhe se lodhja dhe sigurisht gjatë gjithë kohës jam konsultuar me Bufin e Ylberin, të cilët kanë përvojë shumë më të gjatë se unë. Por edhe me regjisorin e profesorë të tjerë. Më pas, i gjithë procesi ka qenë shumë i mirë. Do të doja që të vazhdoja karrierën me filma të tillë. Po shfrytëzoj rastin që të falënderoj Fatmir Spahiun në realizimin e këtij filmi, sidomos që më ka ftuar në këtë film dhe e ka bërë të mundur daljen time në skenë menjëherë”.
Një nga aktorët më të njohur nga Sllovenia, Robert Prebil, thotë se që nga fillimi i realizimit të këtij filmi, ndodhi një ndërlidhje me aktorët nga Kosova, në këtë rast Ylber Bardhin (me të cilin ka një rol të ngjashëm), derisa shpjegoi edhe pjesët më të vështira e më të mira në realizimin e filmit.
“Asnjëherë në karrierën time nuk kam luajtur një film të tillë. Për mua ishte shumë interesant që të luaja këtu. Kur e pashë skenarin, që në fillim e pamë atë lidhjen mes aktorëve. Sapo u takuam me Ylber Bardhin, ne kaluam momente të mira dhe ishte shumë interesant se si regjisori na vendosi bashkë në mënyrën më të mirë të mundshme. Dukej sikurse gjithçka ishte e bërë më parë dhe lindi natyrshëm bashkëpunimi i veçantë. Gjatë gjithë kohës ne po mundoheshim që të mësonim gjëra të reja gjatë filmit, duke filluar nga pjesa për të hypur në kuaj dhe më pas edhe sigurisht po shikonim në “YouTube” se si ta zotërojmë më mirë shpatën dhe lëvizjet që njerëzit kishin në atë kohë. Zakonisht ditët e xhirimit dijnë të jenë të mërzitshme, por këto kaluan si një moment dhe kaluam shumë kohë të mirë, çdo dite ishte një ditë më e veçantë se tjetra. Nuk po i prisja detajet të jenë në këtë formë”, tha Prebil.
Edhe aktori Dukagjin Podrimaj pohon se mundësia për të pasur një rol të tillë, në një film të këtyre përmasave, është mundësi që vjen një herë në jetë.
“Vetë fakti që është film historik, po besoj që të gjithë aktorët i intrigon. Me të vërtet është një mundësi që të vjen një herë një jetë. Skenari ka qenë i kompletuar plotësisht. Nuk ka pasur shumë dialog, por për aq sa ka pasur ishte i plotë. Ky është një film historik që mund të realizohet në 100 mënyra. Unë e kam parë këtë film në “Pula” të Kroacisë, kur e ka pasur premierën botërore. Aty ka qenë si një koloseum amfiteatër dhe ishte shumë korrespodente, të shihej një film i tillë nga një vend i tillë ishte tamam e veçantë”.
Bashkëpunim i rastësishëm për realizimin e një filmi madhështor
“Bashkëpunimi ka ndodhur rastësisht gjatë një takimi në Festivalin e Filmit “Trieste”, me zonjën Ankica Tilliq Juriq, një super producente jo vetëm kroate por edhe evropiane. Ajo ka shfaqur një interesim që të ketë një kastë të aktorëve shqiptarë nga Kosova, që t’i luajnë rolet e ilirëve. Ekziston një lidhshmëri, sigurisht e natyrshme. Jemi në këtë projekt, sepse këtij projekti i takojmë, kësaj storie i takojmë dhe jemi në të pa asnjë dilemë”, thotë Spahiu.
Ngjashmëria në gjuhë, dëshmi e lidhshmërisë së natyrshme me shqiptarët dhe ilirët
“E keni pa edhe gjuhën, kur e dëgjoni frazën komplet mundet me tingëllu si diçka shumë e çuditshme, si diçka që nuk përngjan me gjuhën e sotme shqipe. Por nëse i ndani fjalët një nga një, e kuptoni që etimologjia e tyre bie në gjuhën e sotme shqipe, sidomos në këtë që e flasim ne në ditet e sotme. Fjalorin që e kemi pasur nga një prej linguistëve më të njohur botëror, mund të shihet se ndoshta secila fjalë shpie te gjuha e sotme shqipe. Nëse mund ta quajmë filmin politikisht korrekt, atëherë është korrekt. Nëse e quajmë historikisht korrekt, edhe ashtu është. Nuk kemi bërë diçka, të themi në thonjëza, që na “shkel” ose nuk është ashtu për neve”, vazhdon ai tutje, duke njoftuar se ky film në radhë të parë është një bashkë-produksion mes disa shteteve.
Aktorët nga Kosova si një vullkan prej talenti
“E quaj një të arritur personale, pjesëmarrjen e 13 aktorëve kosovarë në këtë projekt, sepse mendoj se ekziston një vullkan prej talenti, sidomos te aktorët në Kosovë. Këtu kemi aktorë si Ali Demi, me shumë eksperiencë nga Teatri i Gjilanit, të cilin pak e kemi parë në kinematografi dhe e shohim në film si një yll fare, si një aktor fenomenal të fshehur diku në një qytet, por po e shohim në një bashkëprodhim jo vetëm rajonal, por edhe ndërkombëtar. Këtë projekt e kam trajtuar shumë afër zemrës, për arsye të cilat i përmenda”.
Rrugëtimi i filmit
“Filmi e ka pas premierën e vet në “Pula” në një festival të Kroaicsë, premierë botërore. Pastaj ka qenë në Zagreb, këto ditë ka qenë edhe në Slloveni, ka qenë edhe i nominuar në kategorinë për filmin më të mirë ndërkombëtar në Festivalin e Sarajevës. Do të ketë një rrugëtim, besoj të gjatë, dhe interesant”, thotë ndër të tjerash Spahiu, një ndër producentëve të filmit.
Njerëz të kostumografisë në këtë film kanë qenë prej më të mirëve, duke filluar nga njerëz të cilët kanë marrë pjesë në filma sikurse “The Gladiator”, “The Great Beauty” dhe gjithashtu edhe prej serialit “Game of Thrones”, por për Spahiunyjet e vërtetë janë aktorët nga Kosova, që, sipas tij, kanë luajtur perfekt.
Edhe Podrimaj thotë se kur ka njerëz kaq profesionistë në një film, atëherë sigurisht që çdo gjë është më e lehtë.
“Njerëz të tillë ta lehtësojnë shumë punën si aktor, ata janë aq profesionistë, sa profesionalizmi i tyre ta bën aq të lehtë që ju të përshtateni. Theksi i natyrshëm i artistëve kroatë dhe atyre shqiptarë, normalisht që nuk mund të tjetërsohet. Ne dallojmë në të shprehur, është organike dhe sigurisht ky është një dallim i madh”.
Vendi ku është xhiruar 90 për qind e filmit është vendi ku janë zhvilluar lojërat olimpike dimërore të vitit 1984, një detaj shumë me rëndësi.
Debati për (mos)portretizimin e duhur të ilirëve
“Akademiku nga Kroacia, thotë se patjetër që gjuha shqipe rrjedh prej njërit dialekt të gjuhës ilire. Mua më pëlqen ky debat dhe shpresoj që të rritet më shumë. Unë shpresoj që ne në të ardhmën ta bëjmë një film edhe më të mirë, me më shumë buxhet, ku ilirët edhe flasin e gjëra të tjera. Mos të harrojmë të tregojmë që ky film është një produksion kroat në bashkëprodhim me të gjitha shtetet tjera. Ne e kemi bo një luftë të madhe që të kemi një numër kaq të madh të aktorëve, sigurisht me vullnetin e regjisorëve dhe të gjithë të tjerëve. U bëj thirrje të gjithëve që të vijnë ta shohin”, përfundon Spahiu.
Një kohë që na ka magjepsur gjithmonë me emocionet e saj ishte pikërisht epoka e viteve pas Krishtit, plot luftëra, aventura, skandale dhe sigurisht intriga politike. Shpesh në filma portretizohen histori të ndryshme nga e gjithë bota, duke përmendur këtu disa nga filmat për perandorinë romake dhe sigurisht ato për mitologjinë greke, por kjo është hera e parë kur ilirët personifikohen në një film, të cilët konsiderohen edhe si pasardhës të shqiptarëve
Aktorët që marrin pjesë në këtë film janë: Ylber Bardhi, Ilir Prapashtica, Labeat Bytyçi, Dukagjin Podrimaj, Ali Demi, Kushtrim Hoxha, Armend Smajli, Gani Morina, Rina Krasniqi, Fatmir Spahiu, Lulzim Bucolli, Isa Zenuni, Selman Lokaj dhe Bujar Ahmeti. Filmi ILLYRICVM është produkt i bashkë-producentëve nga katër shtete, ndër të cilat janë Kroacia, Italia, Sllovenia, Bosnja dhe Kosova. /KultPlus.com
Pa shumë zhurmë, por me shumë punë e rezultate, aktori shqiptar Imer Kutllovci shkallët e suksesit po i ngjet me hapa të sigurt. Pas suksesit si aktor teatri në Paris, ai u bë edhe pjesë e disa filmave gjithmonë duke marrë vëmendje e duke dhënë rezultate të shkëlqyera, shkruan KultPlus.
Por kësaj radhe do të flasim për një tjetër sukses të jashtëzakonshëm të Imerit.
Është seriali “Darknet-sur-mer” që u shfaq në Amazon Prime Video më 7 tetor dhe Imer Kutllovci bart një ndër rolet kryesore dhe ne lirshëm mund të themi që kjo është hera e parë që një aktor shqiptar bart një rol kryesor në një serial që shfaqet në Amazon.
“Darknet-sur-Mer”, shkruar dhe drejtuar nga Rémy Four dhe Julien War, është në dispozicion në Amazon Prime Video nga 7 tetori dhe po konsiderohet si një komedi-thriller e destinuar për sukses.
Ky serial me gjashtë episode tregon historinë e dy miqve geeks që gjenden përballë dy anëtarëve të mafias shqiptare pas një mashtrimi në Darknet – një faqe interneti misterioze që ofron shërbime nga vrasës me pagesë e që rezulton të jetë një mashtrim. Ndërmarrja e Ben dhe Flo së shpejti i fut në telashe me Alkanin, i cili po kërkon një vrasës me pagesë për të vrarë shefin e një bande.
Për “20 minuta”, pesë aktorët kryesorë diskutojnë rolin e tyre dhe flasin për të dy çiftet dhe kiminë me partnerin e tyre në film.
Aktori shqiptar, Imer Kutllovci, përbën dyshen mafioze, Aklan (Artus) dhe Veran (Imer Kutllovci) të cilët kanë folur për 20 minute duke u shprehur se janë përputhur shpejt.
“Përputhej shumë shpejt, nuk kishte luftë ego siç mund të ketë ndonjëherë, kështu që shpejt u afruam shumë dhe ishte super e këndshme”, thotë Artus, partneri i Imerit në film. Përtej këtij aspekti, ata patën kënaqësi duke kompozuar këtë tandem mafioz të përbërë, të paktën në pamje, nga një i butë dhe një i fortë.
“Është pak si Asterix dhe Obelix”, bën shaka Imer Kutlovci. Të dy vlerësuan ambivalencën e karakterit të tyre. Artus, i cili luante një agjent të DGSE në The Legends Office, këtë herë shkon në anën tjetër: “Të luash një djalë të keq është gjithmonë mirë. Por atje është një horr që luan horr, por që nuk është në të vërtetë”, shpjegon ai.
Ndërsa, Imer Kutlovci, gëzohet që për një herë i ofrohet një rol i mafiozit, por me një dimension tjetër: “Verani ka dy anë. Me të tjerët është shumë i ashpër, shumë i vendosur, por me Alkanin është shumë i butë dhe shumë njerëzor. Kjo është ajo që krijon një komedi në vetvete”, shprehet Kutllovci.
Tanimë mbetet për t’u parë nëse banorët e Poney-sur-Mer, vendi imagjinar ku zhvillohet ngjarja, do të gjejnë një vend në zemrat e abonentëve të Amazon Prime Video. Nëse do të ishte kështu, nuk do të habiteshim të shihnim serialin me një sezon të dytë. / KultPlus.com
Filmi kosovar “Vera Andrron Detin” me regji të Kaltrina Krasniqit, fitues i shumë çmimeve të rëndësishme ndërkombëtare, do të ketë premierën edhe në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit Cinecitta në Tilburg, përcjellë KultPlus.
“Vera andrron Detin” ka fituar dy çmime në Festivalin e Venedikut përveç kësaj ky film ka arritur të marr shpërblime në festivale të tjera si në Festivalin e Filmit në Wiesbaden, Festivalin Ndërkombëtar të Filmit dhe Forumin për të Drejtat e Njeriut në Gjenevë, në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Tokio të Japonisë e shumë të tjerë.
Sa i përket ngjarjes së filmit, Vera është një përkthyese e gjuhës së shenjave në moshë të mesme, e cila bën një jetë të mirë: një grua me një gjykatës të famshëm, një nënë mbështetëse dhe një gjyshe të kujdesshme. Paqja e saj prishet nga vetëvrasja e papritur e të shoqit e ndjekur nga një paradë e padëshiruar, kërcënuese e të afërmve që pretendojnë pronësinë e shtëpisë së familjes së tyre në fshat. Kur fillesat e një skeme të botës së krimit fillojnë të dalin në sipërfaqe, bota e Verës do të përballet me rrezikun dhe do të duket e gatshme të shembet. Frika dhe mosbesimi do ta detyrojnë Verën të marrë në duart e saj fatin e familjes.
Filmi është me skenar nga Doruntina Basha dhe me producent Shkumbin Istrefi. Aktorët në rolin kryesor janë Teuta Ajdini Jegeni, Astrit Kabashi dhe Alketa Sylaj.
Kjo përrallë tërheqëse, si thriller nga regjisorja Kaltrina Krasniqi është “e mbushur me një atmosferë ogurzezë… [është një] debutim i mrekullueshëm, prekës dhe i interpretuar në mënyrë të shkëlqyer… Vera, e luajtur sinqerisht dhe pa frikë Teuta Ajdini, është në ekran pothuajse çdo moment, cilido qoftë një arritje pasi pak filma marrin një grua nga kjo fazë e veçantë e jetës dhe klasës shoqërore si heroinë të tyre… Kjo histori e nuancuar, nervozuese [është] po aq një portret personazhi, aq edhe një film kritik shoqëror”, shkruan Variety.
Festivali do të mbahet nga 26 deri më 30 tetor në Cinecitta në Tilburg. / KultPlus.com
Angelina Jolie do të luajë në filmin e radhës të regjisorit të nominuar për Oscar, Pablo Larraín, një biografi për këngëtaren e famshme të operës Maria Callas.
I titulluar “Maria”, filmi “tregon historinë e trazuar, të bukur dhe tragjike të jetës së këngëtares më të madhe të operës në botë, e rijetuar dhe ri-imagjinuar gjatë ditëve të saj të fundit në Parisin e viteve 1970”.
Callas ishte një këngëtare soprano greke me origjinë amerikane dhe një nga këngëtaret më të famshme të operës së shekullit të 20-të. Ajo lindi në Manhatan dhe mori trajnimin e saj për opera në Greqi kur ishte 13 vjeç dhe më vonë u transferua në Itali për karrierën e saj. Gjatë gjithë viteve, ajo u përball me miopinë që i la pothuajse të verbër dhe skandale të shumta në jetën e saj personale dhe profesionale. Ajo pati një rivalitet intensiv me këngëtaren italiane të operës Renata Tebaldi, plus një lidhje me Aristotle Onassis (i cili më vonë u martua me Jacqueline Kennedy Onassis, i cili rastësisht ishte subjekt i filmit të Larraín “Jackie).
Jolie ka thënë se e merr shumë seriozisht paraqitjen me rolin e këngëtares së operës, Marias, dhe se do të mundohet në maksimum që të dalë sa më origjinale, shkruhet në Variety.
Aktorja Angelina Jolie më së fundmi është paraqitur me rol në filmin e Marvel “Eternals” në vitin 2021. Ajo do të kthehet edhe me rolin e Master Tigress, në Kung Fu Panda, në vitin 2024./ KultPlus.com
Sapo është ndarë çmimi ‘Nobel’ për Letërsi për vitin 2022. Këtë vit çmimi shkoi për shkrimtaren franceze, Annie Ernaux, shkruan KultPlus.
Annie Ernaux është një shkrimtare dhe profesoreshë franceze e letërsisë. Vepra e saj letrare, kryesisht autobiografike, mban lidhje të ngushta me sociologjinë. Ernaux u nderua me Çmimin Nobel 2022 në Letërsi “për guximin dhe mprehtësinë klinike me të cilën ajo zbulon rrënjët, largimet dhe kufizimet kolektive të kujtesës personale”.
Letërsia e saj shpesh është kthyer në film. Deri më tani katër filma janë realizuar duke u bazuar në librat e Annie.
Por ajo çka na tërhoqi vëmendjen është “Happening”, një film triler dramatik francez i vitit 2021 me regji nga Audrey Diwan, skenar i Diwan dhe Marcia Romano, por i bazuar në romanin e vitit 2000 me të njëjtin emër nga Annie Ernaux.
Në film luajnë Anamaria Vartolomei dhe aktorja shqiptare Luàna Bajrami.
Kjo nuk është hera e parë që Luana bëhet pjesë e kinematografisë botërore.
Luana Bajrami kishte rolin kryesor edhe në filmin e regjisores franceze Audrey Diwan, e që i përket viteve 1960 me titull “L’Evenement” (“Po Ndodh”), film ky që fitoi ‘Luanin e Artë’ në Festivalin e 78-të Ndërkombëtar të Filmit në Venecia.
Ndërsa vitin e kaluar, Luana ishte një ndër emrat më të përfolur në kinematografinë shqiptare pas suksesit me filmin “Luaneshat e Kodrës”.
Ky film, në të cilin tre gra të reja dhe shpirtmadhe vendosin t’i shpëtojnë jetës së tyre të përditshme dhe të formojnë një bandë, u shfaq premierë në Festivalin e Filmit në Kanë.
Përpos premierës në Kanë, “Luaneshat e Kodrës”, ka triumfuar edhe në disa festivale të tjera ndërkombëtare, përfshirë Festivalin e Filmit Calgary, Fesivatlin e filmit “Raindance”. / KultPlus.com
“I Wanna Dance with Somebody” është titulli i filmit që i dedikohet arritjeve të ikonës së ndjerë të muzikës Whitney Houston.
Regjinë e këtij filmi të cilin e lansoi Soni, e ka bërë Kasi Lemmons. Producent i tij është Clive Divis.
Rolin e Houston e luan aktorja Naomi Ackie.
Filmi paraqet një portret kompleks të Houston. Ai shpie audiencën në një rrugëtim inspirues dhe shumë emocionues. Në të interpretohen një radhë hitesh të këtij ylli muzike, e cila ndryshe u quajt me nofkën The Voice.
Filmi “Wanna Dance with Somebody” është planifikuar të lansohet në SHBA me 21 dhjetor 2021./21Media / KultPlus.com
Producentja dhe aktorja, Ftesa Hazrolli, ka arritur që të realizojë filmin e saj të parë të metrazhit të gjatë në Turqi, shkruan KultPlus.
Filmi “Lütfen Cevap Veriniz”, të shfaqet si premierë botërore në “Antalya Golden Orange Film Festival”, në garën kryesore apo main competition, pra, në edicionin e 59-të të këtij edicioni.
Festivali do të mbahet nga datat 1 deri në 8 tetor.
Ajo ka lindur në Prizren në vitin 1997, nga prindër shqiptarë të Kosovës. Ajo ka tre vjet që studion në Gjimnazin Loyola dhe më pas ka ndjekur Akademinë e Arteve në, aktrim dhe dramë në Prishtinë për katër vjet. Ajo luajti në shumë filma të shkurtër dhe shfaqje teatrale, ndërsa Hazrolli vazhdoi studimet master për regji dhe produksion në Stamboll, tani është duke bërë karrierën e saj në Stamboll, Turqi. Ajo krijoi kompaninë e saj të prodhimit të filmit të quajtur “Film Station”. Film Station është kompani e prodhimit dhe distribucionit të filmit nga Kosova me seli në Stamboll. Filmi i saj i parë me metrazh të gjatë është: Titulli origjinal / anglisht: LCV (Lütfen Cevap Veriniz) / RSVP
Logline i filmit:
Një orë para ceremonisë së dasmës së tyre në një hotel prestigjioz, Ceren dhe Semih fillojnë të dyshojnë në veten e tyre kur burri më i mirë Mert fillon të zbulojë sekrete nga e kaluara.
Synopsisi i filmit:
SYNOPSIS
Semih dhe Ceren janë gati të martohen. Një orë para fillimit të ceremonisë, ne gjejmë Semih dhe Mert (njeriu më i mirë) në dhomën e hotelit, ku Semih bën përgatitjet e tij të fundit. Mert është shoku më i mirë i Semih. Ata u njohën për herë të parë gjatë Work & Travel, ku miqësia e tyre u forcua. Megjithatë, në ditën e tij të rëndësishme, Mert sillet i shqetësuar, duke pyetur Semih nëse ka bërë zgjedhjen e duhur. Pikërisht në atë moment Ceren nxiton në dhomë, e tërbuar nga gjithë zhurma që vjen me dasmën. Vizita e Ceren e shtyn Mertin të jetë më provokues dhe gradualisht ai fillon të marrë në pyetje çiftin për besnikëri. Kjo pyetje krijon një atmosferë të tensionuar mes të treve, duke zbuluar shpejt marrëdhënien e fshehtë mes Semih dhe Mert. Ceren, e habitur duke dëgjuar këtë, mendon të anulojë dasmën – diçka që Mert e ka dëshiruar fshehurazi. Megjithatë, ky nuk është një vendim i lehtë, duke lënë që të tre të diskutojnë gjatë orës së ardhshme me diskutime bëhen më të ndezura pasi mësojmë se edhe Ceren e ka tradhtuar Semihun dhe se tani ajo është shtatzënë edhe pse pretendon se babai është Semih. Pavarësisht të gjitha sekreteve dhe gënjeshtrave, Semih dhe Ceren vendosin të ruajnë imazhin e çiftit të lumtur dhe dalin nga dhoma të kapur për dore për t’u martuar, duke lënë Mertin vetëm pas.
Ekipi i filmi:
Aktorët: Ushan Çakır, Melisa Şenolsun, Cem Yiğit Üzümoğlu. (ata janë kaq të famshëm në Turqi dhe Platforma Netflix) Regjisori: İsmet Kurtuluş & Kaan Arıcı Skenari: Erdi Işık Producent: Feri Baycu Güler, Ftesa Hazrolli. /KultPlus.com
Filmi i shkurtër “Thurje # Hashtag” me skenar të Brikena Sopit dhe me regji të Lorena Sopit, ka fituar Çmimin për filmin më të mirë të shkurtër të bërë nga një regjisore ndërkombëtare /(Best movie by a non african female director) në Realtime International Film Festival, i cili ka përfunduar të dielën në Lagos të Nigerisë. Është ky çmimi i dhjetë ndërkombëtar për filmin e realizuar nga AS Film Production nga Prishtina.
Filmi “Thurje # Hashtag” trajton jetën e dyfishtë virtuale që tashmë mund të konsiderohet si një lloj pandemie globale. Zana dhe Tina, dy vajza të reja, janë studente universiteti dhe ndajnë bashkë një dhomë banimi. Ato janë të dhëna shumë pas rrjeteve sociale dhe kohën më të madhe e kalojnë të lidhura me telefon mobil. Zana, bënë edhe foto sesione speciale për të krijuar një jetë virtuale të cilën e gjakon. Edhe personat me të cilët ajo është e lidhur e për të cilët beson se janë të rëndësishëm, të pasur e të suksesshëm, në realitet janë po ashtu persona fiktiv dhe te paqenë. Zana, madje organizon edhe seanca mësimi se si duhet krijuar imazhi virtual i një personi. Ajo e subordinon Tinën dhe e tërheq në botën e saj. Tina ka dilema. Megjithatë përpiqet ta përcjell Zanën, por përpiqet edhe të mësoj dhe të zë dije në lëmine e shkencës që ajo e studion. Kur pasioni i Zanës për jetën virtuale dhe mediat sociale kapërcen kufijtë e normales, Tina e kundërshton atë duke ia bërë me dije se ajo ka ardhur në kryeqytet për të mësuar dhe për tu bërë ‘dikushi’ me dije. Ajo, paralajmëron Zanën se me këtë logjikë, nuk do te mund te vazhdojnë tutje bashkë.
Hendekun mes dy shoqeve e thellon edhe më shumë momenti kur Tina bie prej provimi dhe kërcënon Zanën se udhët e tyre do të ndahen përfundimisht. Zana vazhdon të krijoj personalitetin e rrejshëm dhe të ëndërroj se jeta saj virtuale një ditë do të bëhet realitet. Ajo madje krijon një lidhje serioze me një person te tillë fiktiv. Por kur del në takim me ‘personin e ëndrrave’, zhgënjehet meqenëse kupton se ai person është një i moshuar të cilin ajo e ka angazhuar si fotograf për t’ia sajuar jetën virtuale. Zana, e dëshpëruar, kthehet në banesë dhe merr vendim te ndryshoj jetën. Ajo, i kthehet pikturës. Autoportretit të lënë përgjysmë.
Ne rolet kryesore luajnë aktorët: Vjollca Tasholli, Blerta Gubetini dhe Bislim Muçaj.
Producent ekzekutiv: Uran Duli, Grimi: Miranda Hetemaj, Kostumografe: Jeta Bajrami, Skenografe: Alba Bytyqi, Zëri: Beslidhje Bytyçi, Muzika: Memli Kelmendi, Asistent i regjisores: Ermal Duli, Drejtor i fotografisë: Lorenc Pelushaj, Skenariste: Brikena Sopi, Regjisore dhe Producente: Lorena Sopi . Prodhoi AS Film Production nga Prishtina. / KultPlus.com
Kino Kosova po kalon në raundin e tretë. Nga data 14 – 18 shtator, ekranet e kinemasë në Bernë do të mbushen me tregime nga Kosova. Programi magjeps me histori personale, filma me karakter transformues. Formatet pasuese të diskutimit do të mundësojnë një shkëmbim me regjisirorët e filmit dhe do të mundësojnë diskutime të ndërsjella.
Filmi kosovar
Shteti më i ri i Evropës shikon prapa në një histori të trazuar. Pyetje të tilla si vizat, atdheu, lufta dhe shpresa vazhdojnë të jenë tema që formojnë jetën shoqërore. Nga këto çështje krijohet edhe puna kinematografike e artistëve kosovarë. Ndoshta pikërisht për këtë, për shkak të historive personale, autentike, filma kosovar ka disa vite që shënojnë suksese të mëdha. Me një buxhet jashtëzakonisht modest, vepra politikisht dhe historikisht të vlefshme me joshje ndërkombëtare prodhohen. Pjesëmarrjet dhe çmimet e shumta nga festivalet e filmit të klasit të lartë, si Festivali i Filmit në Toronto, Festivali Ndërkombëtar i Filmit në Tokio, Festivali i Filmit Sundance apo Berlinale e dëshmojnë këtë.
Fokusi te kineastet femra
Edicioni i sivjetshëm i festivalit ka në fokus kineastet femra. Si shikues, do të kemi një vështrim të shkurtër të temave relevante që për dekada janë treguar dhe trajtuar vetëm nga këndvështrimi mashkullor – në Kosovë dhe gjetiu.
Filmi i hapjes do të jetë VERA ANDRRON DETIN nga Kaltrina Krasniqi, një film që është në programin e festivaleve të shumta ndërkombëtarë dhe vazhdon të shënon sukses të madh. Ndër të tjera, filmi i Krasniqit u nderua me Çmimin Grand Prix të Festivalit të 34-të të Filmit Ndërkombëtar në Tokio. Kosova u përfaqësua në këtë festival për herë të parë me VERA ANDRRON DETIN dhe Kaltrina Krasniqi ishte gruaja e parë që u nderua me Çmimin Grand Prix në historinë 34-vjeçare të festivalit.
Përveç Kaltrina Krasniqit, Aulona Selmani (PARIAH STATE), More Raça (ANROMDEDA GALAXY), Urtina Hoxha (KUSH MYTET KAPET PER SHKUME), Samir Karahoda (PA VEND), etj, do t’i prezantojnë filmat e tyre në festival dhe do ta ndajnë përvojen mbi punën e tyre në sesionet Pyetje dhe Përgjigje.
Programi
Gjatë 5 ditëve do t’i përkushtohemi filmave kosovarë me filma artistikë dhe me metrazh të shkurtër. Krahas shfaqjeve në kinema të ndryshme në Bernë (Kino REX, Kino in der Reitschule, Cine Camera, Cinematte), Kino Kosova do të fokusohet në formatet e diskutimit me regjisorë në vazhdim të filmave. Të shikosh një film është vetëm gjysma e përvojës. Të flasësh për filma të mrekullueshëm është gjysma tjetër. Kinemaja nuk është vetëm ekrani dhe filmi, janë njerëzit dhe bisedat që ata bëjnë rreth tij. Kjo është diçka që ne e vlerësojmë në Kino Kosova. Pyetje dhe Përgjigje do të moderohen nga Aleksandra Hiltman (gazetare Tages Anzeiger) dhe Ilir Hasanaj (regjisor Kosova/Zvicër).
Programi mbështetës e plotëson festivalin. Përveç leximit nga Meral Kureyshi dhe Shpëtim Selmani në PROGR, do të ketë një bllok filmik në bashkëpunim me Dokufest-in kushtuar regjisorëve të rinj nga Kosova. Për mbylljen e festivalit, Kino Kosova dhe bee-flat ju ftojnë në koncertin e Trios VISAR KUÇI TRIO dhe DJ set nga Pika Pika, motrat Rozë Berisha dhe Blertë Berisha.
Kjo është Kino Kosova
Kino Kosova u lansua para tre vitesh nga organizata Kulturalink. Është një festival i filmit që i jep kinematografisë kosovare një platformë ndërkombëtare. Iniciator është Sabahet Meta (Kulturalink), i cili është rritur në Kosovë dhe prej 8 vitesh jeton në Zvicër. Qëllimi i Kino Kosovës është të ndërtojë ura kulturore dhe të promovojë shkëmbimin e artit dhe kulturës.
Përveç 2 edicioneve në Bernë (2020 dhe 2021), Kino Kosova tashmë është mbajtur dy herë në kinemanë Riffraff në Cyrih (2021 dhe 2022) dhe një herë në Cinélux në Gjenevë (2021). /KultPlus.com
Në shënim të Ditës Ndërkombëtare të Personave të Zhdukur, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit në bashkëpunim me Qendrën Kinematografike të Kosovës, shfaq filmin ”Ferdonija” për 10 orë të plota.
”Ferdonija” është dokumentar i shkurtë rreth tregimit të Ferdonijes, gruas që ka humbur burrin dhe djemtë e saj gjatë luftës në Kosovë në vitin 99′. Ky dokumentar i xhiruar në një periudhë prej dy vitesh, tregon emocionet, mendimet, vështirësitë dhe vuajtjet e Ferdonijes të reflektuara nga realiteti i zhdukjes së gjithë familjes së saj nga forcat serbe.
Filmi dokumentar që zgjat 30 minuta, do të lëshohet pandaluar për 10 orë, duke filluar nga ora 12:00 deri në 22:00, në Parkun e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, me datën 30 gusht. / KultPlus.com
