Nis “Vjosa ime”, një event dy ditor në Tepelenë, i cili do të përfshijë zhanre të ndryshme; art, turizëm, muzikë, letërsi, teatër, pikturë, muzikë, panair, trashëgimi, eksplorim etj.
Gjatë 48 orëve të titulluara “Vjosa Ime” do të zhvillohen aktivitete, ku do të ndërthuren koncert me muzikë klasike, mbrëmje poetike, ekspozitë me libra, shfaqje teatri, panair me veshje të ndryshme popullore të krahinës, veshje të punuara me dorë, punime druri, metali, e më tej prodhime kulinarie tradicionale, bimësi medicinale etj.
Gjatë këtyre aktiviteteve do të organizohen edhe ture me një guidë profesionale në pika kryesore që përfshijnë site të trashëgimisë kulturore si Ujëvara e Peshturës, Uji ftohtë, në grykëderdhje të Drinos, ku lidhet me Vjosën, etj.
Me mbështetjen e Ministrisë së Kulturës e Bashkisë Tepelenë, do të realizohet edhe një koncert i pianistit e multiinstrumentistit Robert Bisha, i cili do të shoqërohet nga një bandë frymore. Koncerti “Home Neverland” do të mbahet në Kalanë e Ali Pashë Tepelenës, mbrëmjen e së dielës.
Ndërsa në pedonalen buzë Vjosës do të zhvillohet “Këndi i librit”, një kënd i veçantë kushtuar poetëve dhe autorëve tepelenas si Petrit Ruka, Ilirjan Zhupa, Lirim Deda, Maliq Lila, Agim Shehu, Izet Cculli, Xhezo Canaj, Islam Kalemi etj, veprat e të cilëve do të ekzpozohen në kuadër të projektit “Vjosa ime”.
Shumë nga poezitë e njohura të tyre dhe poezi të tjera do të interpretohen nga aktorët e mirënjohur Ndriçim Xhepa, Luiza Xhuvani, Kristian Koroveshi në një mbrëmje peotike të organizuar me këtë rast. /atsh / KultPlus.com
Prestigjiozja britanike “The Telegraph” i ka kushtuar një shkrim vendeve të Ballkanit i cili dekadat e fundit është kthyer në një mundësi udhëtimi.
Në këtë shkrim ku renditen 10 vendet të cilat sugjerohen për t’u vizituar, “The Telegraph” thekson se vetëm vitin e fundit mbi 4 milionë turistë britanikë e kanë vizituar këtë rajon.
Sa i përket vendit tonë, prestigjiozja britanike shkruan se “e cilësuar dikur si një djerrinë neo-staliniste e betonit postkomunist, Shqipëria ka lulëzuar në dekadën e fundit për sa i përket imazhit të saj”
Përveç bregdetit, në shkrim i vihet theksi edhe kulturës dhe historisë së vendit tonë.
Në shkrim theksohet se atje ku shkëlqen, Shqipëria shkëlqen shumë. Vlora shënon pikën ku bashkohen Adriatiku dhe Joni, ngjitur me Gadishullin e Karaburunit.
“Vlora shënon pikën ku bashkohen Adriatiku dhe Joni, ngjitur me Gadishullin e Karaburunit. Deti duket po aq fotozhenik edhe më poshtë në bregdet, në Sarandë. Megjithatë, duhet të shkoni në brendësi të vendit dhe shpaloset një ëndërr piktoreske, vende të lashta historike si Butrinti, Bylisi dhe Apolonia. Qytetet e mrekullueshme osmane si Gjirokastra dhe Berati zbukurojnë peizazhin.’- shkruan “The Telegraph.
“Parku Kombëtar i Llogarasë strehon një tjetër lloj lartësie shqiptare nën maskën e maleve të larta”, thuhet në këtë artikull. / KultPlus.com
Lumi i Shalës, në liqenin e Komanit po tërheq çdo vit një numër të lartë turistësh vendas e të huaj, për shkak të bukurisë që natyra i ka falur kësaj zone.
I cilësuar nga mediet e huaja si një “parajsë e vogël”, ky lum është padyshim destinacioni më i preferuar sidomos nga të rinjtë.
Emanuel Pjetri, guidë turistike në Pukë, tha për ATSH-në se ” nga 1 qershori e deri tani mund të ketë pasur afërsisht 12 000 vizitorë. Në ditë ky lum është vizituar nga 400 -500 persona në ditë, ndërsa fundjavat normalisht ka pasur një numër më të lartë”. Sipas tij, për të vizituar lumin e Shalës udhëtimi me varkë nga Komani zgjat 1 orë e 20 minuta.
“Turistët shijojnë eksplorimin e zonës me varkë, ngjitjen në majat përreth me pamje spektakolare, si dhe zhytjen në ujin e freskët të lumit të Shalës, ushqimet tradicionale që ofrohen në bujtinat e ngritura pranë tij”, theksoi Pjetri.
Pjetri tregon se vizitorët në udhëtimin e tyre vizitojnë kanionin te lumi i Shalës, ujëvarën e Qerretit të Vilës, Shpellën e Kaurrit (murgjëve) etj.
Lumi i Shalës buron rrëzë Alpeve Shqiptare dhe ka një gjatësi prej 37 km prej burimit në majën e Radohinës e deri në Drin. Lumi Shalës dallohet me ujin e tij të veçantë ngjyrë blu e thellë.
Ai është i pasur me një shumëllojshmëri peshqish, por më e përhapura është trofta, që rritet vetëm në ujërat e ëmbla. Ngjyra e kaltër dhe e ftohtë e ujit është karakteristike e këtij lumi, shkëmbinjtë e thepisur që e rrethojnë, duken sikur prekin qiellin./ atsh / KultPlus.com
Të udhëtosh vetëm është diçka, që të gjithë duhet ta përjetojnë, për të zbuluar kuptimin e vërtetë të “lirisë” ose, më saktë, “kaosit të kontrolluar”.
Ju duhet të jeni drejtuesi i vetes, kapiteni i anijes suaj, ai që vendos nëse do të shtypni butonin e gjumit apo zgjimit. Mund të shkoni në shumë vende, nëse nuk do t’ju duhet të negocioni me të tjerët, apo t’i prisni ata!
Imagjinoni të jeni në gjendje të anuloni në mënyrë impulsive një udhëtim në muze dhe të zgjidhni të shijoni një ëmbëlsirë. Asnjë paragjykim, asnjë vendtakimi me miqtë, vetëm kënaqësi, përcjell abcnews.al.
Por, ku të fillojmë? Cilat janë vendet më të mira për ata që udhëtojnë vetëm? Ka shumë potencial për të gjithë ata që udhëtojnë vetëm. Të debatosh për vendet më të mira për të udhëtuar vetëm, është si të pyesësh se cila është shija më e mirë e akullores.
Në listën ku përfshihen 37 vende më të sigurta për të udhëtuar vetëm ndodhet edhe Shqipëria, destinacion që shpesh herë është anashkaluar.
Revista kulturore e cila vizitohet mbi 100 milion herë brenda muajit ka përfshirë Shqipërinë si vend i sigurt për të udhëtuar vetëm.
Në këtë artikull Shqipëria përshkruhet edhe si ilirët e lashtë.
”E strehuar në Ballkan, Shqipëria u ofron udhëtarëve një shans për të gërmuar në një cep të Europës, shpesh të anashkaluar.
Shqipëria është një nga ato vende, ku nuk dihet se çfarë të presësh. E vendosur pak larg shtegut të rrahur, është plot surpriza, gjë që krijon një eksperiencë të veçantë.
Zbuloni sekretet e ilirëve të lashtë, kthehuni në rivierën e mbuluar nga dielli ose gjeni veten mes bukurisë së paprekur të Bjeshkëve të Nemuna. Shqipëria pëshpërit përralla të së shkuarës, histori të së tashmes dhe premton një udhëtim të paharrueshëm.
Në përgjithësi, udhëtimi në Shqipëri është i sigurt. Ka rreziqe të vogla, por asgjë nuk duhet t’ju pengojë të shkoni atje”, thuhet në artikull. / KultPlus.com
Kryeministri Edi Rama ka publikuar në rrjetet sociale pamje nga Driloni i cili do jetë një pol i ri ekoturistik në Pogradec dhe në qarkun e Korçës.
Rama nënvizon se Driloni këtë verë do të jetë falë vënies në jetë të një super projekti transformues në një nga destinacionet mahnitëse për të gjithë vizitorët, të huaj apo vendas.
Projekti rikualifikues që shtrihet në 170 hektarë të parkut parashikon investime në infrastrukturë për xhiro me biçikleta, kullat e vëzhgimit për shpendët, vijat ujore që mund të përshkohen me varka apo edhe mjetet elektrike miqësore me mjedisin.
Rikualifikimi i projekti po zbatohet në bashkëpunim mes Agjencisë Kombëtare të Zonave të Mbrojtura dhe AADF.
Të gjitha ndërhyrjet janë bërë me qëllim ruajtjen e mjedisit dhe biodiversitetit të zonës, si edhe do të pasohet nga një plan menaxhimi.
Ky projekt lejon që vizitorët të mos shëtisin vetëm në pedonalen e Drilonit, por përmes kalimeve dhe urave të shkohet deri tek burimet e Drilonit dhe në Tushemisht./ atsh / KultPlus.com
“The Times” zbulon Shqipërinë përmes turizmit të aventurës, të përvojave unike të rafting në ujërat e Vjosës.
Kështu u shpreh sot kryeministri Edi Rama, ndërsa ndau në rrjetet sociale shkrimin e botuar në faqen e internetit thetimes.co.uk.
Rama theksoi se në shkrim përshkruhet Vjosa, Parku i Parë Kombëtar i një lumi të egër në Europë, madhështia e maleve që rrethojnë luginën, shija e mirë që vjen nga bujtinat, guidat fantastike dhe udhërrëfyesit turistikë.
“Vjosa është vetëm një nga mrekullitë e shumta të eksploruara nga ky itinerar. Për mua lumi i Shqipërisë mbetet xhevahiri i kurorës së saj. Kur bëhet fjalë për një ndjenjë të vërtetë madhështie, Vjosa është në një ligë më vete, pasi ajo përshkon rrugën e saj nën malet e mbushura me dëborë dhe mbush gjysmën e luginës së saj me drurë. Megjithatë, lumi më i mahnitshëm që kemi parë është ai i Osumit, i cili ka kaluar nëpër një shtrirje gëlqerore për të krijuar 20 kilometra kanion të pjerrët dhe të ngushtë”, shkruan thetimes.co.uk.
Autori i shkrimit në thetimes.co.uk. tregon edhe për shëtitjen në malin e shenjtë të Tomorit dhe dy netë në hotele me vendndodhje të bukur larg Beratit, në Çorovodë dhe Përmet.
Kështu u shpreh sot kryeministri Edi Rama, ndërsa ndau në rrjetet sociale shkrimin e botuar në faqen e internetit thetimes.co.uk.
Rama theksoi se në shkrim përshkruhet Vjosa, Parku i Parë Kombëtar i një lumi të egër në Europë, madhështia e maleve që rrethojnë luginën, shija e mirë që vjen nga bujtinat, guidat fantastike dhe udhërrëfyesit turistikë.
“Vjosa është vetëm një nga mrekullitë e shumta të eksploruara nga ky itinerar. Për mua lumi i Shqipërisë mbetet xhevahiri i kurorës së saj. Kur bëhet fjalë për një ndjenjë të vërtetë madhështie, Vjosa është në një ligë më vete, pasi ajo përshkon rrugën e saj nën malet e mbushura me dëborë dhe mbush gjysmën e luginës së saj me drurë. Megjithatë, lumi më i mahnitshëm që kemi parë është ai i Osumit, i cili ka kaluar nëpër një shtrirje gëlqerore për të krijuar 20 kilometra kanion të pjerrët dhe të ngushtë”, shkruan thetimes.co.uk.
Autori i shkrimit në thetimes.co.uk. tregon edhe për shëtitjen në malin e shenjtë të Tomorit dhe dy netë në hotele me vendndodhje të bukur larg Beratit, në Çorovodë dhe Përmet./atsh/KultPlus.com
Një mik i vjetër, Virtyt Gacaferri, më dërgoi email nga Kosova, ku më thoshte ejani të ecim nëpër Shqipëri, shkruan Martin Fletcher për ”Financial Times”.
Ai kishte zbuluar një shteg të ri – katër ditë më këmbë apo rreth 60 kilometra drejt një lugine të largët jugore. Do të rrinim me fshatarët. Do të kishte peizazhe spektakolare, kisha të mahnitshme, burime termale dhe më në fund, premtoi ai, “një qytet me rrugë kaq të pjerrëta sa mund të varni kapelën tuaj në majë të një minareje”.
Shqipëria? Ajo është një nga vendet më të varfra të Evropës. Një e treta e popullsisë së saj jeton jashtë vendit. Gjatë gjithë dimrit kam lexuar për bandat e saj kriminale, trafikantët e njerëzve dhe turmat e emigrantëve të paligjshëm që kalojnë La Manshin me varka të vogla. Megjithatë, Virtyti kishte të drejtë. Në vitin 2017 ai më kishte çuar në një shëtitje të mrekullueshme përgjatë kufirit të Shqipërisë, Malit të Zi dhe Kosovës, në Bjeshkët e Namuna.
Dhe kështu, në ditën e parë zyrtare të pranverës, unë dhe disa miq fluturuam për në Tiranë pikërisht kur Edi Rama, kryeministri i Shqipërisë, mbërriti në Londër për të takuar Rishi Sunak për bisedime, që do të përfshinin trajtimin e migracionit të paligjshëm dhe krimit të organizuar. Megjithatë, gjatë ditëve në vijim, perceptimi im për Shqipërinë dhe shqiptarët ndryshoi në mënyrë dramatike.
Virtyti na takoi në aeroport me një udhërrëfyes të këndshëm, të papërmbajtshëm dhe pafundësisht të shkathët, Arben Kola, i cili pranoi lehtësisht se kishte hyrë tre herë në Britaninë e Madhe ilegalisht me ose nën kamionë.
Teksa niseshim drejt jugut, ndaluam rrugës për shijen tonë të parë të një Shqipërie shumë të ndryshme nga stereotipi: Apolonia, një vendbanim i mëparshëm grek e më pas romak në majë kodre, i braktisur pas tërmeteve të shekullit V, që devijuan rrjedhën e një lumi aty pranë, duke e bërë atë të paarritshëm për detin.
Në diellin e qetë të pasdites së vonë, ne i kishim bërë tonat rrënojat dhe Arbeni bindi arkeologun vendas, Arjan Dimo, të hapte muzeun e vogël me koleksionin e tij mbresëlënës të vazove, stolive dhe statujave. Krenaria e tij ishte një këmbë e mrekullueshme me sandale, prej bronzi, që Dimo e kishte gjetur vetë.
Ishte errësirë kur arritëm në Peshtan, fshati ku do të fillonte ecja jonë. Furgoni ynë, që tronditej nga një rrugë e pashtruar, na la jashtë një bujtine të pastër e të thjeshtë ku Valentina dhe Viktor Goliku na pritën në një ambient të ngrohtë, me raki dhe një tavë me pulë të pjekur, byrek të mbushur me djathë dhe spinaq dhe verë të bërë vetë.
Surpriza më e madhe erdhi mëngjesin tjetër. Dielli që po lindte zbuloi male të pyllëzuara përreth dhe, shumë më poshtë, grykën e lumit bruz Vjosa. Me burim nga Greqia dhe rreth 240 kilometra e gjatë, Vjosa është një nga lumenjtë e fundit të Evropës, e egër dhe e padëmtuar.
Qeveria e Shqipërisë sapo e ka shpallur atë park kombëtar.
Ne hëngrëm mëngjesin me turshi, reçel dhe djathë të bërë vetë, në një tarracë me pamje nga ky peizazh madhështor, më pas vumë mbi supe çantat e shpinës dhe u nisëm jo në luginën e Vjosës, por në luginën e një prej degëve të saj, Zagorit, vendi i një beteje të ashpër mes grekëve dhe italianëve në Luftën e Dytë Botërore.
Në buzë të Peshtanit, Mira Muka na tregoi një koleksion të jashtëzakonshëm pushkësh të ndryshkura, helmeta, bajoneta, predha dhe kuti konservash që ajo dhe i shoqi i kishin gjetur në kodrat përreth. ”Ka ende shumë municione të pashpërthyera”, na thotë ajo.
Teksa ngjiteshim në shtegun e pjerrët nga Peshtani, maja me borë e Strakavecit u shfaq para nesh. Kjo majë do të mbetej pika jonë e orientimit përgjatë gjithë ditës. Nën një qiell pa re ne ecnim nëpër pyjet e pashkelura të ahut. Kaluam përrenj dhe mbushëm shishet e ujit nga burimet. Drekuam nën një diell të ngrohtë jashtë me bukë, domate dhe djathë dhie. Takuam vetëm një bari të vetmuar, ndërkohë që pamja e tij u lajmërua nga zhurma e këmbanave të dhive të tij.
Pasdite ndaluam në një shtëpi të vjetër prej guri, pronari i së cilës, Ilir Korro, na ofroi kafe, raki dhe mjaltë të trashë nga kosheret e bletëve. Ai mbante edhe lopë. I therte vetë dhe mishin e çonte në Peshtan me kalë.
Menjëherë pas kësaj, ne zbritëm në lumë dhe një tjetër surprizë – një urë guri e epokës osmane të shekullit XIX, me një hark të vetëm elegant dhe me kalldrëm. Ishte një vepër arti në ”shkretëtirë”, me sa duket nuk i shërbente askujt përveç nesh.
Nga lumi u ngjitëm të lodhur në një kodër të fundit e të gjatë deri në Limar, një fshat larg çdo rruge. Atje e kaluam natën në shtëpinë e Mani Damanit, mësuesit të qeshur të shkollës së fshatit dhe mësuam se si bukuria e rajonit ishte e ngjyrosur me trishtim.
Shtëpia e Manit, si pjesa tjetër e Limarit, ishte ndërtuar tërësisht me gurë nga kodrat përreth. Ne hëngrëm mish qengji, djathë, gjizë dhe perime të prodhuara në tokën e tij. Pimë verë nga hardhitë e tij, çaj nga manaferrat e malit dhe raki të bërë vetë. Na ngrohte një sobë me dru nga pylli. Por, mënyra e jetesës së Manit, e zhdukur prej kohësh gjetkë në Evropë, do të zhduket së shpejti edhe këtu. ”Popullsia e Limarit ishte zvogëluar nga 100 familje 30 vjet më parë në vetëm 15 tani”, shpjegoi ai. Ashtu si në të gjitha fshatrat e tjera nëpër të cilat kaluam, brezat e rinj ishin larguar për në Tiranë ose, me gjasë, kishin emigruar.
Të nesërmen në mëngjes u zgjuam nga zhurma e gjelave që këndonin, qengjave dhe zileve të lopëve. Para se të niseshim, vizituam shkollën e rrënuar me dy dhoma të Manit. I kishin mbetur vetëm dy nxënës.
Dita e dytë ishte po aq sublime sa e para, qielli edhe një herë një blu pa cene. E lamë Strakavecin pas, por lugina përpara ishte e rrethuar nga male të tjera të mbuluara me borë – strofulla arinjsh, ujqërish, derrash të egër dhe rrëqebullit të rrallë të Ballkanit. Arbeni demonstroi një aftësi të jashtëzakonshme për të fishkëllyer këngët e zogjve.
Në mesditë arritëm në Doshnicë, një nga fshatrat më të izoluar të mbetur në Evropë. Teksa endeshim rrugicave të tij me kalldrëm, një grua na ofroi kafe dhe arra në kopshtin e saj me hije. Rruga më e afërt e duhur ishte dy orë më këmbë, tha ajo. Nga 30 familje që jetonin në Doshnicë në vitet 1990, kishin mbetur vetëm shtatë. Nuk kishte mbetur asnjë fëmijë.
Atë pasdite vonë një kakofoni qensh që lehnin na priti në fshatin Hoshtevë. Aty zbuluam një kishë ortodokse shqiptare të ndërtuar në vitin 1843 që i kishte mbijetuar disi regjimit ateist të Enver Hoxhës, diktatorit komunist të Shqipërisë nga viti 1944 deri në 1985. Ai shkatërroi më shumë se 2 000 kisha dhe xhami, ndërsa e ktheu vendin e tij në Korenë e Veriut të Evropës.
Brendësia e errët e kishës ishte mahnitëse. Çdo mur, çdo shtyllë, tavani i saj me kube dhe madje edhe foltorja e tij e lartë ishin të mbuluara me afreske. Kujdestari tha se fshatarët kishin vazhduar të adhuronin fshehurazi atje gjatë sundimit të Hoxhës. Dënimi, nëse kapej, ishte me burg.
Edhe në Hoshtevë kemi hasur në një problem, bujtina e vetme nuk ishte hapur ende pas dimrit. Pa një vend ku të qëndronim, na u desh të braktisnim ditën e tretë të ecjes. Në vend të kësaj, ne i hipëm një Mercedesi, që i përkiste një prej fshatarëve, për rreth 15 kilometra për të mbërritur në shtëpinë tonë të ardhshme për mysafirë në Sheper.
Më në fund ishim pranë majës së luginës së Zagorisë dhe kufirit grek. Ishte koha për të ecur edhe nja 1 500 metra në veri dhe për t’u kthyer në luginën e Vjosës. Morëm një mushkë për çantat tona të shpinës dhe herët në mëngjes nisëm ngjitjen tonë të gjatë duke kaluar dy nga 170 000 bunkerët që Hoxha, në paranojën e tij, ngriti për të mbrojtur Shqipërinë nga pushtimi.
Në majë, pamë një livadh të madh të rrethuar nga bora, ku barinjtë do të sillnin kafshët e tyre për t’i kullotur në barin e harlisur të verës. Provuam fiq të thatë dhe shijuam pamjet e mrekullueshme të majave në veri, jug, lindje dhe perëndim.
Zbritja ishte më pak argëtuese. Rruga ishte e pjerrët dhe e mbuluar me argjilë. U deshën orë të tëra për të mbërritur në fund, por lodhja do të na shpërblehej. Njëra ishte zhytja në burimet termale që flluskonin nga shkëmbinjtë, poshtë një ure tjetër të bukur osmane në Kanionin e Langaricës. Tjetra ishte një natë dhe darkë e shtruar bukur dhe bollshëm, në një shtëpi të mrekullueshme 120-vjeçare, me mure të trasha deri në oborr dhe dyer të vjetra prej druri në pronësi të Kristaq dhe Florinda Cullufes.
Toka e pasur bujqësore e stërgjyshërve të familjes pranë Vjosës u konfiskua nga Hoxha dhe Cullufët u zhvendosën në qytetin e Përmetit për të bërë punë të rëndomta. Për më shumë se 20 vjet ata ktheheshin çdo të diel për t’u kujdesur për shtëpinë derisa më në fund, në vitin 2017, e rihapën atë si shtëpi pritëse. “Unë nuk udhëtoj për të parë botën”, thotë Kristaqi, ndërsa darkonim në një ballkon me pamje nga lugina e Vjosës.
“Qëllimi im është ta sjell botën këtu”, thekson ai.
Humbja e një dite ecjeje ishte për të ardhur keq, por kjo na dha më shumë kohë për të eksploruar një zonë pak të njohur – në të vërtetë, të ndaluar prej kohësh – për botën e jashtme. Kaluam dy orë të gëzuara duke u endur vetëm mes rrënojave mbresëlënëse të Bylisit, një qytet antik romak, i ndërtuar në një majë mali me pamje akoma më mahnitëse mbi Vjosë.
Në jug të Gjirokastrës ecëm në një rrugë tjetër të pashtruar dhe u gjendëm po aq të vetmuar, në teatrin antik romak të Hadrianopolis, i gërmuar pothuajse 20 vjet më parë. Qetësia e tij prishej vetëm nga fermerët që lëronin fushat përreth.
Dhe pastaj u shfaq Gjirokastra, një qytet i epokës otomane dhe një vend i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s, me rrugë të ngushta me kalldrëm, që binin poshtë një shpati mali marramendës. Është gjithashtu vendlindja e Hoxhës dhe Ismail Kadaresë, romancierit më të njohur të Shqipërisë, i cili shkroi për “varjen e kapelave në minare”.
Arbeni na foli për në kështjellën 1 500-vjeçare me pamje nga qyteti, megjithëse ajo ishte e mbyllur zyrtarisht atë ditë. Ne eksploruam bunkerin labirint bërthamor të ndërtuar nën bashkinë e qytetit në kohën e Hoxhës për të mbrojtur zyrtarët komunistë të Gjirokastrës.
Ne vizituam një nga shtëpitë e mrekullueshme të tregtarit, pronari i së cilës, Nesip Skënduli, ishte brezi i nëntë radhazi i familjes së tij që jetonte në të. ”Hoxha ishte shok shkolle i babait të tij”, tha ai, ”por më vonë e burgosi për 13 vjet dhe i detyroi Skedulët të ndanin shtëpinë e tyre me shtatë familje të tjera”.
Reliket e sundimit brutal të Hoxhës janë rrëqethëse, por edhe tërheqëse. Gjatë kthimit me makinë për në Tiranë, ne ndaluam në Tepelenë për të parë një kamp pune të braktisur prej kohësh. Në periferi të Tiranës, ne pamë një varr që nuk binte në sy, dhe ku gjendeshin eshtrat e Hoxhës. Në kryeqytet, ne vizituam ”Shtëpinë me Gjethe”, ish-ndërtesën e policisë sekrete të Hoxhës, e cila tregon me detaje rrëqethëse metodat dhe pajisjet që Sigurimi i Shtetit përdori për të shtypur të gjithë rezistencën.
I palodhur deri në fund, Arbeni na tregoi edhe rreth tmerrit të fundit, bunkerit nëntokësor të Hoxhës, i ndërtuar në një mal në skajin lindor të Tiranës në vitet ’70. Të 106 dhomat e tij ishin projektuar për të mbrojtur zyrtarët e lartë të regjimit dhe familjet e tyre dhe përfshinin një suitë të tërë për vetë Hoxhën. Kaq të trasha janë muret e betonit të këtij bunkeri, saqë padyshim do t’ia kalonin shumë vendbanimeve romake të Shqipërisë.
Duke nxituar për në aeroport, ne kaluam kujtime të paharruara të pjesës më pak të bukur të Shqipërisë moderne, ndërtesa të reja dhe një numër të jashtëzakonshëm makinash të modeleve të fundit. Megjithatë, ne nuk kishim përjetuar gjë tjetër veç ngrohtësi dhe bujari në një vend që mund të rrënohet nga emigracioni, por është i bekuar me bukuri të bollshme natyrore dhe interes historik./atsh / KultPlus.com
“National Geographic” zbulon rivierën shqiptare për publikun spanjoll, në një artikull që është një ftesë e parefuzueshme për të kaluar disa ditë në “parajsën e panjohur të Mesdheut”.
Kështu u shpreh sot kryeministri Edi Rama, ndërsa ndau në rrjetet sociale artikullin e gjigantit të medias botërore.
“‘National Geographic’ zbulon Shqipërinë përmes rivierës së saj për publikun spanjoll, në vijën e së cilës shpalosen plazhe spektakolare, fshihen gjire sekrete, ndodhen gjurmë arkeologjike dhe shijohet kuzhina e papërsëritshme, të gjitha në këtë artikull që është një ftesë e parefuzueshme për të kaluar disa ditë në parajsën e panjohur të Mesdheut, siç na quan gjiganti i medias botërore”, shkruan Rama.
Kryeministri informoi se vitin e kaluar, mbi 45 mijë turistët spanjollë që vizituan Shqipërinë ishin “surpriza” e tregjeve të reja turistike që po eksplorojnë vendin tonë.
“Ndërsa për muajt janar-prill 2023, na kanë vizituar 92 % më shumë vizitorë nga Spanja, krahasuar me të njëjtën periudhë të një viti më parë”, bëri të ditur ai.
“Sido që të jetë, ajo që duket qartë është se Shqipëria ka gjithçka për t’u bërë vendi më i lakmuar me plazhe spektakolare. Riviera shqiptare shtrihet duke vizatuar një vijë bregdetare të mrekullueshme, me rrënoja arkeologjike, histori emocionuese, veçori kulturore dhe gastronomi të pasur, të cilat mund të gjenden në plazhet më të mira të vendit”, shkruan ndër të tjera “National Geographic”./ atsh / KultPlus.com
Nga Xhamajka në Pragë, përmes Dubait dhe Ishujve Aeolian, këtu janë 8 udhëtime spektakolare nëse jeni duke vendosur se ku do të shkoni me pushime, të cilat zakonisht varen nga tre faktorë; çfarë kërkoni – qoftë argëtim, det apo aventurë dhe zbulime të reja – sa kohë keni në dispozicion dhe sa dëshironi të shpenzoni.
Për t’iu përgjigjur çdo kombinimi të përgjigjeve, Grazia.it ka përpiluar një listë që i përshtatet nevojave dhe buxheteve të secilit. Ajo që bie në sy është se për herë të dytë në pak ditë, revista italiane ka renditur Shqipërinë në krye te destinacioneve të kësaj vere.
Nga çatitë spektakolare të Dubait te klubet magjepsëse të Panarea-s, duke kaluar nëpër trenat e Holandës që shohin fushat e tulipanëve. Përveç destinacioneve më tradicionale (si Malta, Pulia dhe Spanja) janë edhe ato të përshtatshme për një fundjavë, si bukuritë e Pragës dhe për ata që e duan natyrën, por nuk duan të humbasin jetën e natës së qytetit, është Estonia.
Dhe më pas vjen deti i Shqipërisë, ku plazhet dhe klubet mahnitëse alternohen me ambiente ku mund të relaksoheni dhe të kaloni një pushim të qetë. Së fundi: ata që duan të largohen me miqtë, por kanë pushime të ndryshme nga miqtë, mund të zgjedhin një nga udhëtimet grupore të organizuara nga projekte si WeRoad, është Havai. Ndërsa për aventurierët e vërtetë, së fundi, për ata që duan tokat e largëta dhe detin, është Xhamajka.
Nga Evropa në pjesën tjetër të botës, këtu janë tetë destinacione që janë të gjitha magjepsëse për t’ju dhënë idenë e përsosur se ku të shkoni për pushime këtë vit. / a2cnn / KultPlus.com
Një nga kompanitë më të mëdha mediatike që merret me promovimin e dhe kontrollin e cilësisë së turizmit në të gjithë botën, “Lonely Planet”, ka bërë një artikull për qytetin antik të Butrintit, të cilin e ka titulluar “Në Butrint të Shqipërisë udhëtohet (edhe) nëpër kohë”.
Shkrimi jep një panoramë të gjerë të qytetit të lashtë, ku përshkruan kohën se kur daton, vendndodhjen gjeografike, por gjithashtu citon edhe mitologjinë klasike, konkretisht poetin e lashtë romak Virgjilin.
Në artikull shkruhet: “Nga këta shekuj të parë, ka ende gjurmë të dukshme në zonën arkeologjike. Një pyll i dendur dhe i qetë dhe, në mes të tij, pamje të arkitekturës antike. Këto janë gjurmët e kalimit të qytetërimeve të shumta, të cilat nga shekulli i VIII pr.e.s. e tutje, u alternuan në këtë segment të bregdetit në jug të Shqipërisë.
Në këtë shtrirje jugore të Shqipërisë, jo shumë larg kufirit me Greqinë, bregdeti krijon një hyrje të thellë që i ngjan një liqeni të brendshëm. Është liqeni i Butrintit në fakt dhe lidhet me detin Jon nëpërmjet kanalit të Vivarit.
Pikërisht përgjatë rrjedhës së këtij kanali të qetë ndodhet një gadishull i vogël, i gjelbëruar dhe i rrumbullakosur, i pushtuar tërësisht nga Parku Arkeologjik i Butrintit, një vend i trashëgimisë së UNESCO-s që nga viti 1992. Sipas mitologjisë klasike, megjithatë, të mërguarit që u larguan nga Troja pas rënies së saj do të kishin themeluar qytetin e njohur në kohët e lashta si Buthrotum dhe është gjithmonë poeti Virgjili ai që kujton se Enea vizitoi Butrintin gjatë udhëtimit të tij në Itali”.
Në artikull nuk mungojnë as të dhëna historike që janë shkruar pë qytetin antik të Butrintit, si periudha kur ai u pushtua nga Ali Pashë Tepelena në fillim të shekullit të 19-të, ku citohet: “Por historia e Butrintit nuk përfundon me Perandorinë Romake. Qyteti ishte një rezidencë peshkopale në shekullin e 5-të, më pas u mor nga venecianët, iu dorëzua Napoleonit, më në fund u pushtua nga Ali Pasha në fillim të shekullit të 19-të”.
Artikulli përfundon shkrimin me një rekomandim për të gjithë turistët, se kur mund të jetë koha e duhur për të vizituar këtë qytet antik, e ku nuk lë pa përmendur as bregdetin e Sarandës, si një destinacion që nuk duhet humbur: “Rreth njëzet kilometra larg Butrintit ndodhet qyteti i Sarandës, një destinacion kryesor për ata që ëndërrojnë një pushim plazhi mes plazheve të bardha dhe ujërave të kristalta.
Vlen të organizohet një vizitë në zonën arkeologjike të Butrintit në sezonin e ulët ose, nëse kjo nuk është e mundur, në kohë më pak të ngarkuara, si në mëngjes herët, për të shmangur turmat”./ rtsh / KultPlus.com
Ura e Kushovës ka përfunduar dhe është e aksesueshme edhe nga automjetet. Kjo urë është një prej shumë investimeve të kryera në Gramsh, që përveçse u shërben banorëve të zonës, shkurton edhe distancën për shumë turistë që duan të vizitojnë Ujëvarën e Sotirës.
Ndërtimi i kësaj ure është i një rëndësie të madhe pasi lehtëson maksimalisht jetesën në këtë zonë.
Fshati Kushovë i Gramshit njihet edhe për fushat e mbjella me livando, një bimë aromatike, e cila gjen përdorim të gjerë në industrinë kozmetike.
Lehtësitë do të krijohen kryesisht për banorët e zonës dhe biznesin e tyre, por edhe për ata që do të duan të vizitojnë natyrën e bukur të Kushovës.
Ndërkohë, investimi i kryer në Kushovë, shkurton distancën me ujëvarën e famshme të Sotirës, e cila buron nga mali i Tomorit dhe rreth 22 kilometra larg Gramshit.
Në verilindje të Tomorit, ndodhet burimi i madh që vjen nga një e çarë gjatësore në shkëmbin gëlqeror të thepisur. Lartësia e rënies së ujit varion nga 5 m, deri 20 m lartësi. Peisazhi i shpatit ku uji del, në mes të pyjeve e pemëve të lisit, është i mrekullueshëm. Zhurma e ujit mund të dëgjohet shumë larg.
Bota bimore rreth ujëvarës është tepër e pasur, me pemë bliri, lofate, frashëri, lisi e deri edhe te gështenja e egër që është e rrallë në gjendje të egër. / atsh / KultPlus.com
Një zonjë britanike ka përshkruar vizitën e saj në “Maldivet e Evropës” dhe arsyen pse ajo ra në dashuri me këtë vend, sipas gazeta e njohur britanike ”The Sun”.
”Për shumë njerëz, plazhet me rërë të bardhë dhe ujërat blu të pastër i bëjnë Maldivet një destinacion të rëndësishëm. Por, udhëtimi atje nuk është gjithmonë i lehtë.
Fluturimet janë të gjata dhe të shtrenjta, që do të thotë se njerëzit përfundojnë duke kërkuar alternativa më afër shtëpisë.
Megjithatë, një zonjë britanike dhe Tiktok-eri “The Travel Mum” zbulon se sa e lehtë është të udhëtosh diku me pamje të ngjashme, pa pasur nevojë të largohesh nga Evropa.
Në një video, ajo ka shpjeguar se si mund të shkohet në Ksamil, të cilit i referohet si “Maldivet e Evropës” dhe saktësisht se çfarë mund të presin vizitorët.
Pamjet e saj janë parë mbi një milion herë në Tiktok, ku ajo dhe familja e saj shihen duke shijuar plazhet me rërë me ujëra bruz si dhe perëndimin e diellit në ngjyrë portokalli të ndezur, nga ballkoni i hotelit.
Për më tepër, plazhi është shumë i qetë, që do të thotë se pushimet e saj dukeshin të qeta dhe relaksuese.
Njerëzit u mahnitën nga ajo që panë në video dhe thanë se do ta mendonin ta vizitonin vetë.
“Një vend që nuk e kisha menduar kurrë se do ta vizitoja. Do të shkoj të kërkoj më shumë në këtë vend”, shkroi një komentues.
“Duket një vend i mahnitshëm”, tha një tjetër.
Megjithatë, një komentues i tretë ishte i shqetësuar se sa i vështirë do të ishte udhëtimi atje.
“Si udhëtohet atje? A është e vështirë?”, tha ai.
Në një video tjetër, zonja shpjegoi se atje mbërriti shumë lehtë.
Ajo tha se “ne vazhdojmë të dëgjojmë për Maldivet e Evropës, kështu që le t’i shohim. Ka disa gjëra që duhet të bëjmë për të mbërritur deri atje dhe e para është të marrim një avion për në Korfuz”.
“Tani që jemi në Korfuz po i drejtohemi portit dhe marrim një traget për në Sarandë. Ne kemi rregulluar paraprakisht të marrim me qira një makinë, çmimi i së cilës na u ul 25%, deri në destinacionin tonë përfundimtar në Ksamil”, shton ajo.
Përveç vendpushimit dhe sa e thjeshtë ishte për të mbërritur deri atje, TikTok-erja ishte gjithashtu e kënaqur me atë se sa e përballueshme ishte gjetja e akomodimit, me vendndodhje të përshtatshme.
“Ne kemi rezervuar një apartament në qendër, me dy dhoma gjumi, për vetëm 190 paund për gjashtë netë. Është një vend i shkëlqyer për të shijuar plazhet e shumta të bukura, por edhe për të eksploruar disa vende të mrekullueshme aty pranë. Sapo shpenzuam pesë paund në supermarket për të ushqyer pesë persona”, shton ajo.
“Ne jemi absolutisht të dashuruar me Shqipërinë”, përfundon zonja britanike.
Për ata që nuk janë të interesuar të marrin një traget nga Korfuzi, ka një mënyrë edhe më të lehtë për të arritur në Ksamil nga Britania e Madhe.
Fluturimet janë më të shpejta se sa deri në ishujt Kanarie, pasi të duhen vetëm tre orë për të mbërritur atje.
Linjat direkte lidhin Shqipërinë me Londrën, Manchesterin, Birminghamin, Bristolin dhe Newcastle.
Dhe ky vend i panjohur pushimesh është vetëm tre orë larg Britanisë së Madhe./ atsh / KultPlus.com
Shqipëria sërish është bërë pjesë e mediave prestigjoze botërore.
Washington Post u ka sugjeruar qytetarëve amerikanë nëntë destinacione pushimesh verore më pak të mbipopulluara me njerëz, mes tyre edhe Shqipërinë.
Media amerikane shkruan që në vend të Mykonosit në Greqi, pushuesit mund të provojnë Shqipërinë, pasi do të gjejnë ujë të pastër kristal dhe çmime të përballueshme.
“Në vend të Mykonosit, provoni Shqipërinë. Greqia renditet lart për udhëtarët amerikanë këtë verë dhe ministri grek i turizmit Vasilis Kikilias po parashikon 10 deri në 20 për qind më shumë vizitorë në vend këtë vit se sa i kaluari. Si fillim, ishulli grek i Mykonos ishte destinacioni kryesor ndërkombëtar në trend i Airbnb për përdoruesit amerikanë. Për një alternativë me ujë të pastër kristal dhe çmime të përballueshme, provoni fqinjin verior të Greqisë, Shqipërinë. Do të gjeni plazhe mesdhetare përgjatë Rivierës Shqiptare, dhe në brendësi, malet janë idilike për ecje, çiklizëm dhe qytete antike”, shkruan media e famshme.
Kryeministri Edi Rama ka shpërndarë në rrjete sociale artikullin e Washington Post.
“JA EDHE KOLOSI MEDIATIK Washington Post, me jehonën e tij për Shqipërinë turistike e cila u jepet lexuesve si alternativa më e mirë edhe krahasuar me të superfamshmin Mikonosin fqinj, duke i ftuar të provojnë eksperiencën unike përgjatë bregdetit shqiptar me plazhe të kristalta qytete antike dhe male perfekte për sporte natyrore si paketa më e plotë e turizmit të qëndrueshëm, në vend të destinacioneve të mirënjohura por edhe të mbipopulluara të Mesdheut”, shkruhet në postimin e Ramës./Top Chanel/KultPlus.com
Udhëtimi është rikthyer me ritëm të plotë – por jo të gjitha vendet po përqafojnë kthimin e turistëve. Turmat e turistëve janë bërë problem kryesor në shumë destinacione turistike të Europës.
Për të luftuar mbipopullimin, disa vende kanë zbatuar kufizime, që variojnë nga vendosja e kufirit të vizitorëve në Marsejë, Francë, deri te ndalimi i anijeve turistike në Venecia, Itali.
Por, si mund të shmanget vajtja në destinacionet e mbipopulluara?
Duke përdorur të dhënat nga motori i kërkimit për pushime Holidu, i cili krahasoi madhësinë e popullsisë lokale me numrin e turistëve të vitit 2019, ja cilat janë kryeqytetet europiane me më shumë turistë për banor.
Kryeqytetet më të vizituara në Europë
Amsterdami ka numrin më të lartë të turistëve për banor. Kryeqyteti holandez ka 12 turistë për çdo banorë.
I njohur si “Venecia e Veriut”, Amsterdami ka më shumë se 160 kanale dhe 1200 ura. Qyteti, i njohur si një destinacion për kanabisin dhe alkoolin, synon të ndryshojë tani reputacionin e tij.
Amsterdami dallohet për baret dhe kafenetë elegante, por edhe për institucionet kulturore, si Muzeu i Van Gogh.
Dublini renditet i dyti, me 11 turistë për banor.
Kryeqyteti argëtues i Irlandës është shtëpia e Guinness, dhe turnetë në punishtet e birrës, kanë mirëpritur afër 23 milionë njerëz, që nga hapja në vitin 2000.
Turistët dynden gjithashtu në Temple Bar, një rrugë me kalldrëm e mbushur me bare, ku japin shfaqje grupe folklorike.
Talin, Kryeqyteti i Estonisë zë vendin e tretë, me 10 turistë për banor.
Vendi i Europës Lindore ka shumë për të eksploruar, përtej Talinit. Me Detin Baltik në veri dhe perëndim, ai është shtëpia e mijëra ishujve me pasuri natyrore dhe historike.
Kryeqyteti i Francës, Parisi, renditet i katërti, me 9 turistë për banor.
Qyteti i Dashurisë tërheq vizitorët, që duan të shohin Kullën e famshme Eifel. Ndërkohë, Luvri është muzeu më i vizituar në botë.
Athina, kryeqyteti i Greqisë, është një tjetër nga kryeqytetet më të njohura, me 8 turistë për banor.
Kryeqytetet më pak të vizituara në Europë
Sipas Holidu, Berlini, Madridi, Brukseli dhe Budapesti janë kryeqytetet me “më pak turistë”, me vetëm 2 turistë për banor.
Ndër kryeqytetet e tjera europiane, Praga në Republikën Çeke, ka 8 turistë për banor; Edinburgu në Skoci ka 7; Kopenhagen në Danimarkë dhe Lisbona në Portugali, kanë 6, transmeton monitor përcjell albinfo.ch.
Stokholmi në Suedi, Vjena në Austri dhe Roma në Itali kanë 4. Londra e Mbretërisë së Bashkuar ka 3.
Po qytetet e tjera të Europës?
Dubrovniku në Kroaci, sipas Holidu, mirëpriti mesatarisht 36 turistë për banor në vitin 2019.
Duke qenë se këta vizitorë vijnë kryesisht për pushime verore, qyteti bregdetar është më i mbipopulluar në këtë sezon.
Më pas vijnë Venecia e Italisë, Bruges e Belgjikës dhe ishulli grek i Rodosit, secili me 21 turistë për banor.
Ashtu si Dubrovniku, Rodosi vizitohet kryesisht për pushime verore, kur turmat e turistëve shtohen së tepërmi.
Antalia dhe Muğla e Turqisë, të cilat janë shumë të njohura në mesin e turistëve europianë, kishin respektivisht 5 dhe 3 vizitorë për banor.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale shkrimin e publikuar në “The Telegraph” nga Mark Stratton për Shqipërinë.
“Karaibet e Evropës” me ujëra të kristalta e rërë të bardhë, por edhe me kështjella, site arkeologjike dhe kuzhinë speciale, e quan gjiganti britanik “The Telegraph” Shqipërinë, duke i orientuar në këtë fillim sezoni veror britanikët ”e uritur” për diell drejt rrezeve të rivierës shqiptare, bashkë me historinë e kalasë së Gjirokastrës, magjinë e Butrintit dhe një dolli me shijen e pagabueshme të rakisë shqiptare”, shkroi Rama në rrjetet sociale.
”The Telegraph”: Karaibet e Evropës i gjeni në Shqipëri
Pashë një postim në Instagram pak kohë më parë që përshkruante qytetin bregdetar shqiptar të Ksamilit si Karaibet e Evropës. Kishte më shumë se një ngjashmëri kalimtare, me palmat, plazhin verbues, detin e kaltër dhe çadrat e diellit me kashtë. Me shqetësimin aktual mbi emigracionin shqiptar që po zien, fillova të imagjinoja një rrëfim alternativ të britanikëve ”të uritur” për diell, që dynden në drejtim të kundërt për të kërkuar pak rreze dielli karaibike. Kështu që vendosa të bëj një vizitë, për ta parë tamam se si bëhej ky krahasim.
Ksamili është sigurisht më i shpejtë dhe më i lirë për të shkuar se sa ishujt Barbados. Fluturova për në Korfuz, ishulli më i afërt grek me Rivierën Shqiptare, që shtrihet përreth 160 kilometra përgjatë bregut lindor të detit Jon. Nga qyteti i Korfuzit është një kalim me traget për 40 minuta drejt Sarandës.
“Atje ka shumë siguri dhe qetësi”, më tha taksisti që më çoi në portin e Korfuzit.
Në Sarandë, guida Gëzim Shimi qeshi kur i thashë komentin e taksistit grek.
”I gjithë publiciteti është i mirë. Gjatë viteve të fundit, unë kam udhëhequr shumë britanikë kureshtarë për të parë se si është Shqipëria në të vërtetë”, më tha Gëzimi.
Udhëtuam 30 minuta në jug të Sarandës për në Ksamil, i cili ndodhet pak mbi kufirin e Greqisë Veriore. Ksamili nuk ekzistonte derisa regjimi komunist i Enver Hoxhës e vendosi atë në vitet 1960 si bazë për prodhimin e vajit të ullirit. “Është vetëm disa milje nga Korfuzi, kështu që vetëm ata me prejardhje të besueshme politike lejoheshin të jetonin këtu gjatë komunizmit”, tha Gëzimi.
”Shqiptarët rrezikonin jetën duke marrë varka të vogla apo edhe duke notuar drejt Korfuzit, për t’i ikur marrëzisë staliniste të Hoxhës”, shton ai.
Ksamili është një qytet i vogël, i mbrojtur nga tre ishuj të gjelbër në det. Plazhi është i mbushur me hotele, restorante dhe bare dhe është i ndarë për përdorim privat, megjithëse shumica ishin të mbyllura kur mbërrita para sezonit. Vetëm një numër i vogël njerëzish ishin të zhytur në shtretër, nën çadra me kashtë.
”Poda Boutique Hotel” është i hapur dhe unë takova autoren e postimit në Instagram që më tërhoqi këtu, Anna Poda, drejtoreshë menaxhuese e këtij biznesi familjar me 20 dhoma.
“Ju mund të shihni se deti bruz dhe rëra e bardhë janë pothuajse si të Karaibeve”, thotë ajo.
”Britanikët, gjermanët dhe italianët zënë tre vendet e para. Njerëzit vijnë për 310 ditë me diell çdo vit dhe çmime vërtet janë të mira”, shtoi ajo.
Sedimentet nga malet e mermerta përreth krijojnë një fund deti me rërë të bardhë që jep një ngjyrë të mrekullueshme qumështi. Dhe dhoma ime dyshe, me pamjen e saj të mrekullueshme të ballkonit drejt Korfuzit, kushton vetëm 80 paund për natë. Përgjatë gjithë kohës, Riviera Shqiptare ka pasur vlera të jashtëzakonshme, veçanërisht kuzhina e ndikuar nga italianët, e pasur me ushqime deti. Në hotel, një vakt me tre pjata me sallatë greke, linguini me midhje dhe levrek të pjekur në skarë kushton vetëm 2 250 lekë (17 paund).
Megjithatë, nuk kishte asgjë nga Karaibet kur një shi i lehtë filloi të nesërmen në mëngjes. Për fat të mirë, një peizazh historik, aq i mirë sa kudo në Evropë, është pranë Ksamilit, me qytetërimet greke, romake dhe osmane që kanë lënë gjurmët e tyre.
Butrinti është një nga tre vendet e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s të Shqipërisë dhe një vlerë arkeologjike. Virgjili e përmendi atë në “Eneidën” si datimin para rënies së Trojës, por lavdia e vërtetë filloi rreth shekullit III para Krishtit me romakët që u futën brenda dhe lanë struktura karakteristike sublime, përfshirë një teatër 3 000 vendesh me mbishkrime latine.
Një orë ecje me makinë na çoi në malet për në Gjirokastër, shtëpitë trekatëshe osmane prej guri dhe kalaja e përmasave të Kështjellës Windsor pothuajse nuk kanë ndryshuar që nga shekulli XVIII. Ajo u njoh nga UNESCO në vitin 2005. Kuzhina është e ndikuar nga osmanët. Për drekë, hëngra imam bajalldi, një pjatë e quajtur sipas emrit të një kleriku mysliman, i cili konsumoi shumë patëllxhanë të mbushur dhe i ra të fikët.
Diku tjetër, plazhi i Porto Palermos mbikëqyret nga një kështjellë me mure të trasha e ndërtuar nga Ali Pashë Tepelena si një mburojë kundër britanikëve në Korfuz.
Porto Palermo ka gjithashtu një bazë të braktisur nëndetësesh me një tunel të gjatë. Gëzimi tha se u deshën 30 vjet për ta ndërtuar, kryesisht sepse Hoxha u konfliktua me BRSS-në dhe Kinën, të cilët po financonin ndërtimin e saj. Si kompensim, ai refuzoi të kthente katër nëndetëse sovjetike.
Natën e fundit e kalova pranë Vlorës, ku deti Jon takohet me Adriatikun dhe hoteli ”Paradise Beach” ka dhoma dyshe të mëdha me pamje nga deti për 75 paund. Ajri i mbrëmjes ishte i ngrohtë, deti në ngjyrë blu dhe stafi më trajtoi si një mik të humbur prej kohësh.
Kujt i duhen Karaibet kur keni përpara një gotë raki që i kthen ishujt e largët grekë në silueta?” / atsh /KultPlus.com
Karaibet e Evropës i gjeni në Shqipëri, shkruan Mark Stratton për ”The Telegraph”.
”Me ujërat e tij bruz, rërën e bardhë dhe palmat, qyteti bregdetar shqiptar i Ksamilit ofron një version ekonomik të plazheve tropikale.
Pashë një postim në Instagram pak kohë më parë që përshkruante qytetin bregdetar shqiptar të Ksamilit si Karaibet e Evropës. Kishte më shumë se një ngjashmëri kalimtare, me palmat, plazhin verbues, detin e kaltër dhe çadrat e diellit me kashtë. Me shqetësimin aktual mbi emigracionin shqiptar që po zien, fillova të imagjinoja një rrëfim alternativ të britanikëve ”të uritur” për diell, që dynden në drejtim të kundërt për të kërkuar pak rreze dielli karaibike. Kështu që vendosa të bëj një vizitë, për ta parë tamam se si bëhej ky krahasim.
Ksamili është sigurisht më i shpejtë dhe më i lirë për të shkuar se sa ishujt Barbados. Fluturova për në Korfuz, ishulli më i afërt grek me Rivierën Shqiptare, që shtrihet përreth 160 kilometra përgjatë bregut lindor të detit Jon. Nga qyteti i Korfuzit është një kalim me traget për 40 minuta drejt Sarandës.
“Atje ka shumë siguri dhe qetësi”, më tha taksisti që më çoi në portin e Korfuzit.
Në Sarandë, guida Gëzim Shimi qeshi kur i thashë komentin e taksistit grek.
”I gjithë publiciteti është i mirë. Gjatë viteve të fundit, unë kam udhëhequr shumë britanikë kureshtarë për të parë se si është Shqipëria në të vërtetë”, më tha Gëzimi.
Udhëtuam 30 minuta në jug të Sarandës për në Ksamil, i cili ndodhet pak mbi kufirin e Greqisë Veriore. Ksamili nuk ekzistonte derisa regjimi komunist i Enver Hoxhës e vendosi atë në vitet 1960 si bazë për prodhimin e vajit të ullirit. “Është vetëm disa milje nga Korfuzi, kështu që vetëm ata me prejardhje të besueshme politike lejoheshin të jetonin këtu gjatë komunizmit”, tha Gëzimi.
”Shqiptarët rrezikonin jetën duke marrë varka të vogla apo edhe duke notuar drejt Korfuzit, për t’i ikur marrëzisë staliniste të Hoxhës”, shton ai.
Ksamili është një qytet i vogël, i mbrojtur nga tre ishuj të gjelbër në det. Plazhi është i mbushur me hotele, restorante dhe bare dhe është i ndarë për përdorim privat, megjithëse shumica ishin të mbyllura kur mbërrita para sezonit. Vetëm një numër i vogël njerëzish ishin të zhytur në shtretër, nën çadra me kashtë.
”Poda Boutique Hotel” është i hapur dhe unë takova autoren e postimit në Instagram që më tërhoqi këtu, Anna Poda, drejtoreshë menaxhuese e këtij biznesi familjar me 20 dhoma.
“Ju mund të shihni se deti bruz dhe rëra e bardhë janë pothuajse si të Karaibeve”, thotë ajo.
”Britanikët, gjermanët dhe italianët zënë tre vendet e para. Njerëzit vijnë për 310 ditë me diell çdo vit dhe çmime vërtet janë të mira”, shtoi ajo.
Sedimentet nga malet e mermerta përreth krijojnë një fund deti me rërë të bardhë që jep një ngjyrë të mrekullueshme qumështi. Dhe dhoma ime dyshe, me pamjen e saj të mrekullueshme të ballkonit drejt Korfuzit, kushton vetëm 80 paund për natë. Përgjatë gjithë kohës, Riviera Shqiptare ka pasur vlera të jashtëzakonshme, veçanërisht kuzhina e ndikuar nga italianët, e pasur me ushqime deti. Në hotel, një vakt me tre pjata me sallatë greke, linguini me midhje dhe levrek të pjekur në skarë kushton vetëm 2 250 lekë (17 paund).
Megjithatë, nuk kishte asgjë nga Karaibet kur një shi i lehtë filloi të nesërmen në mëngjes. Për fat të mirë, një peizazh historik, aq i mirë sa kudo në Evropë, është pranë Ksamilit, me qytetërimet greke, romake dhe osmane që kanë lënë gjurmët e tyre.
Butrinti është një nga tre vendet e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s të Shqipërisë dhe një vlerë arkeologjike. Virgjili e përmendi atë në “Eneidën” si datimin para rënies së Trojës, por lavdia e vërtetë filloi rreth shekullit III para Krishtit me romakët që u futën brenda dhe lanë struktura karakteristike sublime, përfshirë një teatër 3 000 vendesh me mbishkrime latine.
Një orë ecje me makinë na çoi në malet për në Gjirokastër, shtëpitë trekatëshe osmane prej guri dhe kalaja e përmasave të Kështjellës Windsor pothuajse nuk kanë ndryshuar që nga shekulli XVIII. Ajo u njoh nga UNESCO në vitin 2005. Kuzhina është e ndikuar nga osmanët. Për drekë, hëngra imam bajalldi, një pjatë e quajtur sipas emrit të një kleriku mysliman, i cili konsumoi shumë patëllxhanë të mbushur dhe i ra të fikët.
Diku tjetër, plazhi i Porto Palermos mbikëqyret nga një kështjellë me mure të trasha e ndërtuar nga Ali Pashë Tepelena si një mburojë kundër britanikëve në Korfuz.
Porto Palermo ka gjithashtu një bazë të braktisur nëndetësesh me një tunel të gjatë. Gëzimi tha se u deshën 30 vjet për ta ndërtuar, kryesisht sepse Hoxha u konfliktua me BRSS-në dhe Kinën, të cilët po financonin ndërtimin e saj. Si kompensim, ai refuzoi të kthente katër nëndetëse sovjetike.
Natën e fundit e kalova pranë Vlorës, ku deti Jon takohet me Adriatikun dhe hoteli ”Paradise Beach” ka dhoma dyshe të mëdha me pamje nga deti për 75 paund. Ajri i mbrëmjes ishte i ngrohtë, deti në ngjyrë blu dhe stafi më trajtoi si një mik të humbur prej kohësh.
Kujt i duhen Karaibet kur keni përpara një gotë raki që i kthen ishujt e largët grekë në silueta?”./ atsh/ KultPlus.com
Barometri botëror i turizmit UNWTO ka nxjerrë indeksin e destinacioneve turistike me performancën më të mirë të vitit, e Shqipëria renditet aty e treta pas Katarit dhe Arabisë Saudite.
Disa vende raportuan rritje të jashtëzakonshme të mbërritjeve për 2023-shin krahasuar me vitin 2019: Katari, 98% më shumë, Arabia Saudite 64%, dhe Shqipëria 54%. Raporti i agjencisë së OKB-së konfirmon një trend të vënë re prej kohësh tashmë: Interesi i turistëve të huaj për Shqipërinë, është rritur ndjeshëm. Shifrat flasin qartë: sektori i turizmit po forcohet dita-ditës edhe jashtë sezonit veror.
Të dhënat e Instat-it treguan se në muajin janar pati një shtim të vizitorëve me pothuajse 100% krahasuar me të njëjtën periudhë të 2022-shit. Me rritje dyshifrore ishte edhe numri i turistëve të brendshëm, nga gati 260 mijë janarin e vitit të kaluar në 456 mijë janarin e këtij viti. Në 2022-shin, rreth 7.5 milion vetë e vizituan Shqipërinë, një rritje kjo prej 32% krahasuar me një vit përpara.
Turizmi në vendin tonë ka përjetuar një rritje të konsiderueshme vitet e fundit, çka është përcjellë edhe në revista e gazeta prestigjioze ndërkombëtare, duke tërhequr festivale muzikore dhe duke bërë që të vërshojnë komente të shkëlqyera nga influencuesit e Instagram dhe YouTube.
E mbyllur nga bota për gati gjysëm shekulli, Shqipëria, thonë korrespondentët e huaj, ka punuar fort për imazhin e saj për të tërhequr turistët në vijën e saj bregdetare prej afro 300 miljesh, në peizazhin e mrekullueshëm, në kalatë dhe kështjellat, si dhe në gamën e larmishme të maleve dhe liqeneve.
Ajo u rendit së fundi nga Organizata Botërore e Turizmit si një nga vendet me rimëkëmbjen më të mirë të turizmit pas COVID-19, me numrin e vizitorëve dhe të ardhurat nga turizmi që i kapërcejnë edhe nivelet e përpara pandemisë./TopChanel/KultPlus.com
Këtë pranverë, shumë prej turistëve zgjedhin të përshkojnë me biçikletë rrugën e shkurtër nga Shkodra deri në fshatin e Mesit.
Në përfundim të rrugës, ata freskohen në ujërat e freskëta të lumit, ndërsa shijojnë peizazhin natyror që shtrihet përreth Urës së Mesit, me majat e maleve, të cilat rrethojnë lumin e kristaltë dhe e kthejnë urën 300-vjeçare, në një simbol të harmonisë midis natyrës, njeriut dhe historisë.
DRTK Shkodër sjell një album fotografik të turistëve dhe ujërave të kristalta që kanë tërhequr vizitorë.
Ura e Mesit, 8 km larg qytetit të Shkodrës mbi lumin Kir, është një monument kulture me vlera të mëdha dhe simbol i qytetërimit të lashtë.
E ndërtuar në vitin 1768 nga Mehmet pashë Bushati, ura me kurriz, që ndodhet mbi lumin Kir, shërbente për të lidhur Drishtin me Shkodrën.
Me gjatësi 108 metra, gjerësi 3.40 metra dhe me 13 harqe josimetrike, për ndërtimin e saj janë përdorur gurë të latuar, ndërsa traseja është bërë me pllaka guri. Vlerat e kësaj ure shtohen dhe nga terreni piktoresk pranë saj me shkëmbinj dhe ujin e pastër. / atsh / KultPlus.com
Shqipëria si destinacion turistik po promovohet çdo vit e më shumë në medie dhe televizione ndërkombëtare.
Së fundmi, kanali televiziv italian RAI3 transmetoi një reportazh ku turoperatorët italianë e cilësojnë Shqipërinë si “destinacionin e momentit”.
Lajmin e ka bërë të ditur ministrja e Turizimit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro e cila u shpreh se “reportazhi i RAI3, si promovim i shkëlqyer i turizmit në Shqipëri, duke pasqyruar edhe ngjarjen më të rëndësishme që organizuam, Konventën Ndërkombëtare të Turizmit-FESTA”.
“Plazhe të pastra, det i kristaltë dhe peizazhe që të lënë pa frymë”, kështu e nis reportazhin kanali televiziv italian RAI3.
Reportazhi i RAI3:
Dy brigjet ngjajnë me njëri-tjetrin dhe pothuajse prekin njëri-tjetrin në ato 71 kilometra që ndajnë Otranton nga Vlora. Italia dhe Shqipëria nuk kanë qenë kurrë kaq afër. Të krijojmë një urë lidhëse mes dy vendeve sot dhe mbi të gjitha turizmin. Italianët që zgjedhin të kalojnë pushimet në vendin e shqiponjave janë gjithnjë e më shumë.
Mesatarisht, nga 10 vlerësime, 8 janë për Shqipërinë. Tashmë është destinacioni i momentit, por edhe për kostot, për lidhjet nga Bari nga Brindisi nga Ankona, kështu që njerëzit mund të vendosin se kur dhe si duan të shkojnë në Shqipëri.
Tragete ditore për në Vlorë dhe Durrës, por edhe fluturime direkte për në Tiranë, të disponueshme nga një duzinë aeroportesh. Në Bari takuam disa pasagjerë që niseshin për të vizituar kryeqytetin dhe më pas për t’u zhvendosur në vende të tjera.
“Në Tiranë dhe më tej. Do të ikim prej andej. Kam pesë ditë për të vizituar. Mendoj të paktën Vlorën, por ndoshta edhe Shkodrën”, tha një prej tyre.
“Kam dëgjuar për Sarandën Tiranën dhe Durrësin. Janë vende të bukura. Ka edhe plazhe.
Do të kalojmë dy ditë në Tiranë, Vlorë dhe dy qytete të tjera, në Sarandë dhe më pas në Durrës, një javë domethënë”, tha një tjetër.
“Djali im shkoi dhe u kënaq dhe do të shkojë sërish sapo të kthehemi ne, megjithatë do ta shohim vetë”, tha një turist.
“Po shkojmë në Tiranë për një kurë dentare”, tha një qytetar italian. “Dhe do të përfitoni edhe për pak pushime?” “Po, do të kalojmë pesë ditë dhe shpresoj t’ia kalojmë mirë”.
Protezat dentare dhe kazinotë ndihmojnë në rritjen e një fluksi që po bëhet gjithnjë e më i qëndrueshëm edhe falë tarifave konkurruese.
“Ekonomikisht e shoh shumë të përshtatshme, kjo do të na bëjë shumë konkurrencë”, tha një qytetar.
“Në hotel për një javë. Ne gjithashtu do të marrim makinë me qira, 25 euro, një gjë që në vende të tjera nuk e shpenzon këtë shumë”, tha një tjetër.
Sa kushton një javë në qershor?
“Në qershor, duke përfshirë tragetin dhe një hotel me 3-4 yje, kushton rreth 350 deri në maksimum 400 euro”, shtoi ai.
Komoditet, por edhe histori, art, mikpritje dhe me qeverinë që hap dyert për vendet fqinje duke i fokusuar në një departament të vetëm ku ka bashkuar mjedisin dhe turizmin.
Reportazhi fokusohet edhe në deklaratat e ministres së Turizmit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro.
“Mjedisi duhet mbrojtur dhe jo shfrytëzuar. Në këtë kontekst përgjegjësia është shumë e madhe. Qeveria shqiptare, në kërkim të një ekuilibri, ka bashkuar në një portofol si sektorin e mjedisit ashtu edhe atë të turizmit për të zhvilluar turizmin në mënyrë të qëndrueshme dhe për të mbrojtur mjedisin jo vetëm si një pasuri të jashtëzakonshme natyrore, por edhe një burim për një ofertë të larmishme turistike”, u shpreh ajo.
Nga veriu në jug, nga bregu në brendësi, rrugë dhe itinerare duke filluar nga ato më të testuarat.
Zona më e kërkuar është Saranda. Saranda dhe Ksamili, që ndodhet në jug të Sarandës. Jane 10 kilometra nga Saranda. Zona e dytë është Vlora
A ka ende zona për të zbuluar?
Po, ka shumë. Dhërmiu dhe Borshi jane zona që për fat ka shumë pak hotele, 4 apo 5 hotele. /atsh / KultPlus.com
Turistë të shumtë kanë frekuentuar zonat e mbrojtura përgjatë fundjavës që lamë pas.
Administrata e Zonave të Mbrojtura Korçë zhvilloi një guidë drejt liqeneve të Lukovës, që ndodhen afër fshatit Bishnicë të njësisë administrative Velçan, Pogradec, me turistë vendas, nga Maqedonia e Veriut dhe Gjermania.
Ky destinacion mund të arrihet nëpërmjet një shtegu të gjatë, rreth 7 km, i cili nis nga fshati Bishnicë, Pogradec.
Liqenet e Lukovës, monument natyre, janë dy liqene akullnajore me sipërfaqe rreth 10 ha, ku duket se pranvera ende nuk ka trokitur. Një kurorë pyjesh të përzierë ahu dhe bredhi me lartësi deri në 22 m dhe me diametër të trungut 30 cm rrethojnë këto dy liqene.
Kjo zonë ofron jo vetëm turizëm natyror, por edhe kulturor, pasi gjatë rrugëtimit për në liqenet e Lukovës, mund të vizitohet edhe “Ura e Golikut”, gjurmët e vjetra të rrugës “Egnatia” e shekullit XVIII. Në krah ndodhen edhe Varret e Selcës, të cilat i përkasin shek. IV-III para Krishtit, unikale në llojin e tyre./atsh/KultPlus.com
Durrësi ka nisur zyrtarisht sezonin e kroçerave turistike edhe për këtë vit kalendarik. Mëngjesin e kësaj të hëne është ankoruar në port kroçera “La Belle De L’Adriatique”, e cila ka sjellë 134 turistë, kryesisht francezë.
Për të disatin vit radhazi është pikërisht “La Belle De L’Adriatique”, që hap siparin e sezonit turistik për kroçerat në portin e Durrësit, të cilat sjellin turistë nga vende të ndryshme të botës.
Turistët e huaj gjatë qëndrimit njëditor ndalen në sitet arkeologjike të Durrësit, Krujës e Tiranës.
Anija me gjatësi 111 m, e cila lundron nën flamurin belg u ankorua në kalatën 5 të portit. Ky nuk do të jetë lundrimi i saj i vetëm drejt Durrësit për këtë vit, ndërsa mësohet se gjatë këtij sezoni kjo anije turistike do të vizitojë portin më të madh të vendit edhe 5 herë të tjera.
“Monet”, “Sea Cloud, “Amadea” apo “Seven Seas” janë disa nga kroçerat që do të rikthehen edhe këtë sezon në portin e Durrësit.
Anijet turistike dhe jahtet po përfshijnë gjithnjë e më shumë vendin tonë në axhendat e tyre, duke e kthyer në një prej destinacioneve të preferuara.
Sipas të dhënave zyrtare nga Autoriteti Portual Durrës, përgjatë periudhës prill-tetor 2023, 23 kroçiera kanë konfirmuar ndalesën e tyre në Durrës.
Autoriteti Portual Durrës ka marrë të gjitha masat për pritjen e anijeve dhe sigurinë e turistëve në territorin portual, duke vënë kalatat portuale në funksion të tyre përgjatë gjithë sezonit.
Në përfundim të vizitës së saj në Durrës, kroçera “La Belle de L’Adriatique” do të niset drejt portit të Barit, Mal i Zi, për të vijuar eksplorimin e siteve turistike në brigjet e Mesdheut/atsh/KultPlus.com
Një çift udhëtarësh kanë zbuluar një parajsë të fshehtë, të krahasueshme me Balin, me vendpushime luksoze, sipas një artikulli të botuar në “Daily Mail”.
Fshati bregdetar shqiptar i Dhërmiut është quajtur perla e fshehur e Evropës.
Ndërsa shumë vizitorë evropianë po vërshojnë në plazhet e mbushura me turistë të Greqisë dhe Italisë, të tjerë kanë rezervuar një udhëtim në qytetin spektakolar i cili është cilësuar si një nga sekretet më të ruajtura të kontinentit.
Aventurierët po shkojnë drejt perlës së fshehur të ëndërruar si, Bali, i cili ofron plazhe të kristalta të pastër, peizazhe mahnitëse, bare, hotele dhe restorante luksoze.
Blogerët e udhëtimeve Scott dhe Sal, nga Britania e Madhe, dokumentuan qëndrimin e tyre në Dhërmi, të cilin e quajtën të nënvlerësuar dhe ”Balin evropian”.
Dhërmiu është pak më shumë se tre orë me makinë në jug të Tiranës, kryeqytetit të Shqipërisë, dhe ka pesë kilometra vijë bregdetare mahnitëse të mbushur me bare plazhi dhe resorte të jashtëzakonshme.
Ndodhen dy seksione, gjysma e sipërme, ku shtrihet qyteti i vjetër i çuditshëm, ndërsa gjysma e poshtme është vendi ku ndodhet plazhi, restorantet dhe hotelet.
Ndërsa temperaturat kanë filluar të bien në Australi, Shqipëria po hyn tashmë në muajt e saj të verës duke e bërë atë një destinacion perfekt për t’u larguar nga i ftohti dimëror.
“Ju mund te zbuloni Balin evropian në vendin më të paparashikuar”, shkruan Scott dhe Sal në një video në Instagram, e cila mori më shumë se 1.6 milion shikime.
Çifti qëndroi në “La Brisa Boutique Hotel”, i cili ofron pamje spektakolare të perëndimit të diellit, dhe dhoma me 145 dollarë nata dhe një plazh privat.
Ata shijuan gjithashtu pamjet panoramike të ujërave të gazuar të detit Jon në “Sanur Beach House”, e cila u frymëzua nga plazhet e njohura të Balit.
“Kjo është kaq e bukur. Shqipëria është perla e fshehur e Evropës”, shkruan një shikues.
“Një vend paksa i ndryshëm evropian, por duket i mahnitshëm”, shtoi një shikues tjetër./atsh / KultPlus.com
Në ditën e dytë të Konventës Ndërkombëtare të Turizmit që zhvillohet në Tiranë, zëvendësministrja e Kulturës dhe Turizmit e Turqisë, Özgül Özkan Yavuz e vuri theksin te zhvillimi i turizmit rajonal.
Yavuz u shpreh se Shqipëria po bëhet tepër aktive në fushën e turizmit. “Vitin e shkuar vizitova Shqipërinë për një çështje kulturore kurse sivjet po vijmë në forum turizmi dhe është zhvillim goxha i mbarë”, u shpreh ajo.
Ajo tha se Turqia është një nga 10 vendet kryesore në industrinë e turizmit dhe vitin e shkuar vendi pati diku te 52 milionë hyrje që gjeneruan 46 miliardë dollarë.
“Kjo industri është madhore për ne. Me miliona njerëz në Turqi janë të punësuar të drejtpërdrejtë apo tërthorazi në këtë industri. Turizmi është shumë i rëndësishëm për ne dhe do të donim ta shtonim, të rrisnim ose të prezantonim formate të rinj turistikë apo të të bërit turizëm. Kemi produkt goxha të fortë në turizmin bregdetar dhe nuk është e lehte të konkurronim aty, por do të donim të rrisim dhe shtonim efektin pozitiv që ka turizmi në zhvillimin tonë rajonal dhe për këtë arsye po shtrojmë tematikën dhe po flasim për turizmin rural dhe jemi të lumtur që jemi renditur te fshatrat më të bukur turistikë. Jemi në këtë listë me tre destinacione të vogla”, tha ministrja turke.
“Kemi ambicie për një turizëm sa më të gjelbër dhe më të qëndrueshëm në Turqi. Turqia është vendi i parë që ka nënshkruar një marrëveshje me Këshillin e Turizmit të Qëndrueshëm këtë vit dhe do të shndërrohet në detyrim për tërë mjediset tona turistike me hotel-restorante dhe gjithçka tjetër që deri në vitin 2030, 25 mijë biznese do të jenë të certifikuar në këtë certifikatë të turizmit të qëndrueshëm. Sivjet sa e nisëm këtë proces dhe sakaq 10% e industrisë sonë është certifikuar dhe kjo përbën sfidën tonë të radhës”, tha Özgül Özkan Yavuz. / atsh / KultPlus.com
Me përfundimin e dimrit tani është koha më e mirë për të filluar një frymëzim udhëtimi. Pas vitesh kaosi nga Coronavirus, vendet më në fund po rihapin kufijtë e tyre, shkruan faqja entertainment-now.com.
Ja cilat janë sipas artikullit vendet më të mira për të udhëtuar në 2023.
1. Queenstown, Zelanda e Re
Queensland është një vendpushim mahnitës alpin buzë liqenit që nuk duhet humbur në Zelandën e Re. I vendosur afër fundit të ishullit jugor, ky qytet është perfekt gjatë gjithë vitit.
Me shumë bare akulli për t’u çlodhur dhe një plazh piktoresk për t’u ngrohur më pas, i rrethuar nga male, mund të kaloni lehtësisht disa ditë këtu.
Për fansat e Lord of the Rings, ka shumë vendndodhje filmash që mund t’i njihni nëse vazhdoni aventurën tuaj në rajonin e Otagos Qendrore, vetëm disa minuta nga Queenstown. Aty pranë, Arrowtown ofron rrugë mbresëlënëse çiklizmi dhe Glenorchy rurale ju jep mundësinë të provoni kalërimin në një mjedis të bukur të Tokës së Mesme.
Koha më e mirë për të vizituar: Gjatë muajve të verës së Zelandës së Re, dhjetor-mars.
2. Sevilje, Spanjë
Klima e Spanjës ju lejon të vizitoni pjesën më të madhe të vitit, kështu që për një pushim të shkurtër fundjave, pse të mos zgjidhni qytetin e zhurmshëm të Seviljes?
I famshëm për arkitekturën e tij Mudejar, një përzierje e stileve arkitekturore islame dhe katolike, ai ka karakteristika të panumërta historike dhe kulturore.
Koha më e mirë për të vizituar: Semana Santa (2 Prill 2023 – 8 Prill 2023), Javën e Shenjtë para Pashkëve, ose me Feria de Abril (23 Prill 2023 – 29 Prill 2023), javën e festivalit. Këtu mund të përjetoni traditat e Sevilianëve.
3. Mgarr, Maltë
Mgarr është një fshat rural i vendosur në një rajon të izoluar në veri të Maltës. Ka një bollëk tokash të pasura bujqësore dhe vreshtash dhe ofron restorante tradicionale lokale dhe pamje spektakolare.
Zbuloni gjirin e vogël të Gnejnës për ujërat e kristalta të bruzës dhe shëtitjet fantastike në shkëmb për të arritur në vendin e përsosur për perëndimin e diellit.
Koha më e mirë për të vizituar: Për të shmangur sezonin e pikut, shkoni nga prilli në qershor kur moti është i ngrohtë, por jo shumë i mbushur me njerëz.
4. Stamboll, Turqi
Stambolli është një qytet spektakolar plot me pika referimi dhe gjëra për të bërë, të cilat ju duhen të paktën tre ose katër ditë për t’i shijuar.
Monumentet më të famshme janë Hagia Sophia, shtëpia e sulltanëve osmanë: Pallati Topkapi, Xhamia Sulltanahmet dhe Pazari i Madh. Megjithatë, me mbi 2 500 vjet histori dhe tradita, nuk është e vështirë të besosh se lista e gjërave për të parë dhe bërë është praktikisht e pafundme dhe mund të kalosh lehtësisht një javë duke shijuar peizazhin.
Sigurohuni që të bëni një udhëtim në të paktën një pastiçeri ose ëmbëlsira, nuk do t’ju zhgënjejë!
Koha më e mirë për të vizituar: Muajt më pak të mbushur me njerëz mars-maj ose shtator-nëntor.
5. Valbonë, Shqipëri
Vendi kryesisht i izoluar mesdhetar i Shqipërisë ka qenë i hapur për të huajt vetëm për disa dekada dhe është ende një enigmë për shumë njerëz sot.
Megjithatë, ky komb i bukur, i keqkuptuar, është shtëpia e shumë peizazheve të lë pa frymë, nga majat e thepisura dhe të larta që mund të rivalizojnë lehtësisht Alpet zvicerane, në brigjet e pacenuara dhe ishujt tërheqës.
Valbona është një mjedis i tillë spektakolar, një fshat piktoresk alpin në Shqipërinë veriore që ndodhet thellë në Bjeshkët e Nemuna mjaft kërcënuese.
I njohur më mirë si Alpet Shqiptare, ky rajon gjallërohet gjatë muajve të verës pasi është braktisur kryesisht gjatë dimrit.
Ka disa ecje të mrekullueshme brenda Parkut Kombëtar të Luginës së Valbonës, veçanërisht udhëtimi nga Valbona në Theth. Kjo është një domosdoshmëri! Për të arritur në Valbonë, mund të merrni edhe tragetin e liqenit të Komanit për pamje më të mahnitshme.
Koha më e mirë për të vizituar: Qershor-Shtator për motin më të ngrohtë.
6. Dahab, Egjipt
Qyteti i Dahabit në Detin e Kuq është vendi i përsosur për t’u çlodhur larg ngutjes dhe nxitimit të qyteteve kryesore egjiptiane si Kajro. Me mot të ngrohtë shumicën e vitit që rrallë bie nën 20°C gjatë ditës, Dahab është gjithmonë aty për t’ju mirëpritur me krahët e tij mikpritës.
Nëse ju pëlqejnë sportet ujore, atëherë ka një sërë opsionesh, nga snorkeling dhe zhytje në skuba deri te rrëshqitja në ajër dhe qift surfing. Shkëmbinjtë koralorë shumëngjyrësh do t’ju transportojnë në një botë krejtësisht të ndryshme.
Koha më e mirë për të vizituar: korrik-tetor, por temperaturat janë të ngrohta gjatë gjithë vitit.
7. Vjenë, Austri
Vjena, kryeqyteti i Austrisë, është një nga qytetet më të bukura, por shumë të nënvlerësuara në Evropë. Me pika referimi që datojnë disa shekuj, ju mund të gjeni shumë stile arkitekturore, nga Katedralja gotike e Shën Stefanit deri te pallati barok Schönbrunn.
Vjena është gjithashtu shtëpia e disa ndërtesave të çuditshme dhe unike si Hundertwasserhaus, një ndërtesë shumëngjyrëshe apartamentesh e projektuar nga artisti austriak Friedensreich Hundertwasser.
Është gjithashtu një vend i mrekullueshëm për një fundjavë pune. Me kulturën magjepsëse të kafeneve, ju mund të kaloni orë të tëra duke punuar në një kafene tradicionale vjeneze me dekor elegant dhe filxhanë kafeje cilësore.
Shtoni një ëmbëlsirë tradicionale vjeneze, të tilla si një Sachertorte (tortë me çokollatë vjeneze), strudel me mollë ose Kaiserschmarrn (një petull i grirë), dhe do të dëshironi të qëndroni shumë më gjatë.
Koha më e mirë për të vizituar: prill-maj ose shtator-tetor për të shmangur turmat. Nëse nuk ju shqetësojnë turmat, vizitoni në dhjetor kur mund të shkoni në tregjet e shumta të Krishtlindjeve.
8. Bad Reichenhall, Gjermani
Shijoni këtë qytet të bukur dhe të çuditshëm tradicional, që ndodhet afër Salzburgut, Austri (në fakt është më afër Austrisë sesa qytetet e tjera gjermane). Me rreth 200 dyqane, furra buke dhe kafene, ka shumë për të bërë këtu.
Është gjithashtu brenda distancës në këmbë nga Austria (15 deri në 20 minuta në këmbë), kështu që ju mund të kaloni kufirin gjermano-austriak në këmbë.
Pranë Bad Reichenhall ndodhet liqeni Thumsee, një liqen i bukur ku mund të notosh gjatë muajve të verës.
Për pak pushim dhe rikuperim, kjo është një domosdoshmëri. Koha më e mirë për të vizituar: Qershor-Gusht.
9. Prishtinë, Kosovë
Prishtina është kryeqyteti i Kosovës, vendi më i ri në Evropë dhe një nga kryeqytetet më të lezetshme dhe më të nënvlerësuara në gadishullin ballkanik.
Ajo që i mungon në bukuri, sigurisht që e plotëson në atmosferë, gjithnjë e mbushur me bare dhe kafene elegante. Ka gjithashtu shumë ndërtesa që pasqyrojnë stilin brutalist që ishte tepër popullor gjatë komunizmit.
Koha më e mirë për të vizituar: maj-shtator.
10. Parku Kombëtar i Rilës, Bullgari
Parku Kombëtar i Rilës është parku më i madh kombëtar në Bullgari dhe ka shumë për t’u ofruar turistëve që kënaqen me ecjen. Është ecja mahnitëse e Shtatë Liqeneve të Rilës prej 6,2 miljesh që zgjat tre deri në katër orë, ose mos u përpiqni të ecni në malin më të lartë të Ballkanit, majën Musala.
Në 2925 m, pamjet janë fenomenale dhe mund të shihni edhe macen e zemëruar (por të lezetshme!) duke gjykuar ecjen tuaj të lodhur pranë majës së malit. / atsh / KultPlus.com
